Matthew 14

Того часу прочув Ірод чотиривласник чутки про Ісуса,
Te dierzelfder tijd hoorde Herodes, de viervorst, het gerucht van Jezus;
і сказав своїм слугам: Це Іван Христитель, він із мертвих воскрес, і тому чуда творяться ним...
En zeide tot zijn knechten: Deze is Johannes de Doper; hij is opgewekt van de doden, en daarom werken die krachten in Hem.
Бо Ірод схопив був Івана, і зв'язав його, і посадив у в'язницю через Іродіяду, дружину брата свого Пилипа.
Want Herodes had Johannes gevangen genomen, en hem gebonden, en in den kerker gezet, om Herodias' wil, de huisvrouw van Filippus, zijn broeder.
Бо до нього Іван говорив: Не годиться тобі її мати!
Want Johannes zeide tot hem: Het is u niet geoorloofd haar te hebben.
І хотів Ірод смерть заподіяти йому, та боявся народу, бо того за пророка вважали.
En willende hem doden, vreesde hij het volk, omdat zij hem hielden voor een profeet.
А як був день народження Ірода, танцювала посеред гостей дочка Іродіядина, та й Іродові догодила.
Maar als de dag der geboorte van Herodes gehouden werd, danste de dochter van Herodias in het midden van hen, en zij behaagde aan Herodes.
Тому під присягою він обіцявся їй дати, чого тільки попросить вона.
Waarom hij haar met ede beloofde te geven, wat zij ook zou eisen.
А вона, за намовою матері своєї: Дай мені проказала отут на полумиску голову Івана Христителя!...
En zij, te voren onderricht zijnde van haar moeder, zeide: Geef mij hier in een schotel het hoofd van Johannes den Doper.
І цар засмутився, але через клятву та тих, хто сидів при столі з ним, звелів дати.
En de koning werd bedroefd; doch om de eden, en degenen, die met hem aanzaten, gebood hij, dat het haar zou gegeven worden;
І послав стяти Івана в в'язниці.
En zond heen, en onthoofdde Johannes in den kerker.
І принесли на полумискові його голову, та й дали дівчині, а та віднесла її своїй матері...
En zijn hoofd werd gebracht in een schotel, en het dochtertje gegeven; en zij droeg het tot haar moeder.
А учні його прибули, взяли тіло, і поховали його, та прийшли й сповістили Ісуса.
En zijn discipelen kwamen, en namen het lichaam weg, en begroeven hetzelve; en gingen en boodschapten het Jezus.
Як Ісус те почув, Він відплив звідти човном у місце пустинне й самотнє. І, прочувши, народ із міст пішов пішки за Ним.
En als Jezus dit hoorde, vertrok Hij van daar te scheep, naar een woeste plaats alleen; en de scharen, dat horende, zijn Hem te voet gevolgd uit de steden.
І, як вийшов Ісус, Він побачив багато народу, і змилосердивсь над ними, і їхніх слабих уздоровив.
En Jezus uitgaande, zag een grote schare, en werd innerlijk met ontferming over hen bewogen, en genas hun kranken.
А коли настав вечір, підійшли Його учні до Нього й сказали: Тут місце пустинне, і година вже пізня; відпусти народ, хай по селах розійдуться, і куплять поживи собі.
En als het nu avond werd, kwamen Zijn discipelen tot Hem, zeggende: Deze plaats is woest, en de tijd is nu voorbijgegaan; laat de scharen van U, opdat zij heengaan in de vlekken en zichzelven spijze kopen.
А Ісус їм сказав: Непотрібно відходити їм, нагодуйте їх ви!
Maar Jezus zeide tot hen: Het is hun niet van node heen te gaan, geeft gij hun te eten.
Вони ж кажуть Йому: Не маємо чим тут, тільки п'ятеро хліба й дві рибі.
Doch zij zeiden tot Hem: Wij hebben hier niet, dan vijf broden en twee vissen.
А Він відказав: Принесіть Мені їх сюди.
En Hij zeide: Brengt Mij dezelve hier.
І, звелівши натовпові посідати на траві, Він узяв п'ятеро хліба й дві рибі, споглянув на небо, поблагословив й поламав ті хліби, і дав учням, а учні народові.
En Hij beval de scharen neder te zitten op het gras, en nam de vijf broden en de twee vissen, en opwaarts ziende naar den hemel, zegende dezelve; en als Hij ze gebroken had, gaf Hij de broden den discipelen, en de discipelen aan de scharen.
І всі їли й наситились, а з кусків позосталих назбирали дванадцятеро повних кошів...
En zij aten allen en werden verzadigd, en zij namen op, het overschot der brokken, twaalf volle korven.
Їдців же було мужа тисяч із п'ять, крім жінок і дітей.
Die nu gegeten hadden, waren omtrent vijf duizend mannen, zonder de vrouwen en kinderen.
І зараз звелів Ісус учням до човна сідати, і переплисти на той бік раніше Його, аж поки народ Він відпустить.
En terstond dwong Jezus Zijn discipelen in het schip te gaan, en voor Hem af te varen naar de andere zijde, terwijl Hij de scharen van Zich zou laten.
Відпустивши ж народ, Він на гору пішов помолитися насамоті; і як вечір настав, був там Сам.
En als Hij nu de scharen van Zich gelaten had, klom Hij op den berg alleen, om te bidden. En als het nu avond was geworden, zo was Hij daar alleen.
А човен вже був на середині моря, і кидали хвилі його, бо вітер зірвавсь супротивний.
En het schip was nu midden in de zee, zijnde in nood van de baren; want de wind was hun tegen.
А о четвертій сторожі нічній Ісус підійшов до них, ідучи по морю.
Maar ter vierde wake des nachts kwam Jezus af tot hen, wandelende op de zee.
Як побачили ж учні, що йде Він по морю, то настрашилися та й казали: Мара! І від страху вони закричали...
En de discipelen, ziende Hem op de zee wandelen, werden ontroerd, zeggende: Het is een spooksel! En zij schreeuwden van vreze.
А Ісус до них зараз озвався й сказав: Заспокойтесь, це Я, не лякайтесь!
Maar terstond sprak hen Jezus aan, zeggende: Zijt goedsmoeds, Ik ben het, vreest niet.
Петро ж відповів і сказав: Коли, Господи, Ти це, то звели, щоб прийшов я до Тебе по воді.
En Petrus antwoordde Hem, en zeide: Heere! indien Gij het zijt, zo gebied mij tot U te komen op het water.
А Він відказав йому: Іди. І, вилізши з човна, Петро став іти по воді, і пішов до Ісуса.
En Hij zeide: Kom. En Petrus klom neder van het schip, en wandelde op het water, om tot Jezus te komen.
Але, бачачи велику бурю, злякався, і зачав потопати, і скричав: Рятуй мене, Господи!...
Maar ziende den sterken wind, werd hij bevreesd, en als hij begon neder te zinken, riep hij, zeggende: Heere, behoud mij!
І зараз Ісус простяг руку й схопив його, і каже до нього: Маловірний, чого усумнився?
En Jezus, terstond de hand uitstekende, greep hem aan, en zeide tot hem: Gij kleingelovige! waarom hebt gij gewankeld?
Як до човна ж вони ввійшли, буря вщухнула.
En als zij in het schip geklommen waren, stilde de wind.
А приявні в човні вклонились Йому та сказали: Ти справді Син Божий!
Die nu in het schip waren, kwamen en aanbaden Hem, zeggende: Waarlijk, Gij zijt Gods Zoon!
Перепливши ж вони, прибули в землю Генісаретську.
En overgevaren zijnde, kwamen zij in het land Gennesaret.
А люди тієї місцевости, пізнавши Його, сповістили по всій тій околиці, і до Нього принесли всіх хворих.
En als de mannen van die plaats Hem werden kennende, zonden zij in dat gehele omliggende land, en brachten tot Hem allen, die kwalijk gesteld waren;
І благали Його, щоб бодай доторкнутися краю одежі Його. А хто доторкавсь, уздоровлений був.
En baden Hem, dat zij alleenlijk den zoom Zijns kleeds zouden mogen aanraken; en zovelen als Hem aanraakten, werden gezond.