Proverbs 4

Послухайте, діти, напучення батькового, і прислухайтеся, щоб навчитися розуму,

Poslouchejte, synové, učení otcova, a pozorujte, abyste poznali rozumnost.

бо даю я вам добру науку: закона мого не кидайте,

Nebo naučení dobré dávám vám, neopouštějtež zákona mého.

бо сином у батька свого я був, пещений й єдиний у неньки своєї.

Když jsem byl syn u otce svého mladičký, a jediný při matce své,

І навчав він мене, і мені говорив: Нехай держиться серце твоє моїх слів, стережи мої заповіді та й живи!

On vyučoval mne a říkal mi: Ať se chopí výmluvností mých srdce tvé, ostříhej přikázaní mých, a živ budeš.

Здобудь мудрість, здобудь собі розум, не забудь, і не цурайся слів моїх уст,

Nabuď moudrosti, nabuď rozumnosti; nezapomínej, ani se uchyluj od řečí úst mých.

не кидай її й вона буде тебе стерегти! Кохай ти її й вона буде тебе пильнувати!

Neopouštějž jí, a bude tě ostříhati; miluj ji, a zachová tě.

Початок премудрости мудрість здобудь, а за ввесь свій маєток здобудь собі розуму!

Předně moudrosti, moudrosti nabývej, a za všecko jmění své zjednej rozumnost.

Тримай її високо і підійме тебе, ушанує тебе, як її ти пригорнеш:

Vyvyšuj ji, a zvýšíť tě; poctí tě, když ji přijmeš.

вона дасть голові твоїй гарний вінок, пишну корону тобі подарує!

Přidá hlavě tvé příjemnosti, korunou krásnou obdaří tě.

Послухай, мій сину, й бери ти слова мої, і помножаться роки твойого життя,

Slyš, synu můj, a přijmi řeči mé, a tak rozmnoží se léta života tvého.

дороги премудрости вчу я тебе, стежками прямими проваджу тебе:

Cestě moudrosti učím tě, vedu tě stezkami přímými.

коли підеш, то крок твій не буде тісний, а коли побіжиш не спіткнешся!

Když choditi budeš, nebude ssoužen krok tvůj, a poběhneš-li, neustrčíš se.

Міцно тримайся напучування, не лишай, його стережи, воно бо життя твоє!

Chopiž se učení, nepouštěj, ostříhej ho, nebo ono jest život tvůj.

На стежку безбожних не йди, і не ходи на дорогу лихих,

Na stezku bezbožných nevcházej, a nekráčej cestou zlostníků.

покинь ти її, не йди нею, усунься від неї й мини,

Opusť ji, nechoď po ní, uchyl se od ní, a pomiň jí.

бо вони не заснуть, якщо злого не вчинять, відійметься сон їм, як не зроблять кому, щоб спіткнувся!...

Neboť nespí, leč zlost provedou; anobrž zahánín bývá sen jejich, dokudž ku pádu nepřivodí,

Бо вони хліб безбожжя їдять, і вино грабежу попивають.

Proto že jedí chléb bezbožnosti, a víno loupeží pijí.

А путь праведних ніби те світло ясне, що світить все більше та більш аж до повного дня!

Ale stezka spravedlivých jako světlo jasné, kteréž rozmáhá se, a svítí až do pravého dne.

Дорога ж безбожних як темність: не знають, об що спотикнуться...

Cesta pak bezbožných jako mrákota; nevědí, na čem se ustrčiti mohou.

Мій сину, прислухуйся до моїх слів, до речей моїх ухо своє нахили!

Synu můj, slov mých pozoruj, k řečem mým nakloň ucha svého.

Нехай не відійдуть вони від очей твоїх, бережи їх в середині серця свого!

Nechať neodcházejí od očí tvých, ostříhej jich u prostřed srdce svého.

Бо життя вони тим, хто їх знайде, а для тіла усього його лікування.

Nebo životem jsou těm, kteříž je nalézají, i všemu tělu jejich lékařstvím.

Над усе, що лише стережеться, серце своє стережи, бо з нього походить життя.

Přede vším, čehož se stříci sluší, ostříhej srdce svého, nebo z něho pochází život.

Відкинь ти від себе лукавство уст, віддали ти від себе крутійство губ.

Odlož od sebe převrácenost úst, a zlost rtů vzdal od sebe.

Нехай дивляться очі твої уперед, а повіки твої нехай перед тобою простують.

Oči tvé ať k dobrým věcem patří, a víčka tvá ať přímě hledí před tebou.

Стежку ніг своїх вирівняй, і стануть міцні всі дороги твої:

Zvaž stezku noh svých, a všecky cesty tvé ať jsou spraveny.

не вступайся ні вправо, ні вліво, усунь свою ногу від зла!

Neuchyluj se na pravo ani na levo, odvrať nohu svou od zlého.