Job 5

Καλεσον τωρα, εαν τις σοι αποκριθη; και προς τινα των αγιων θελεις αποβλεψει;

voca ergo si est qui tibi respondeat et ad aliquem sanctorum convertere

Διοτι η οργη φονευει τον αφρονα, και η αγανακτησις θανατονει τον μωρον.

vere stultum interficit iracundia et parvulum occidit invidia

Εγω ειδον τον αφρονα ριζουμενον αλλ ευθυς προειπα κατηραμενην την κατοικιαν αυτου.

ego vidi stultum firma radice et maledixi pulchritudini eius statim

Οι υιοι αυτου ειναι μακραν απο της σωτηριας, και καταπιεζονται εμπροσθεν της πυλης, και ουδεις ο ελευθερων

longe fient filii eius a salute et conterentur in porta et non erit qui eruat

των οποιων τον θερισμον κατατρωγει ο πεινων, και αρπαζει αυτον εκ των ακανθων και την περιουσιαν αυτων καταπινει ο διψων.

cuius messem famelicus comedet et ipsum rapiet armatus et ebibent sitientes divitias eius

Διοτι εκ του χωματος δεν εξερχεται η θλιψις, ουδε η λυπη βλαστανει εκ της γης

nihil in terra sine causa fit et de humo non orietur dolor

αλλ ο ανθρωπος γενναται δια την λυπην, και οι νεοσσοι των αετων δια να πετωσιν υψηλα.

homo ad laborem nascitur et avis ad volatum

Αλλ εγω τον Θεον θελω επικαλεσθη, και εν τω Θεω θελω εναποθεσει την υποθεσιν μου

quam ob rem ego deprecabor Dominum et ad Deum ponam eloquium meum

οστις καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα, θαυμασια αναριθμητα

qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero

οστις διδει βροχην επι το προσωπον της γης, και πεμπει υδατα επι το προσωπον των αγρων

qui dat pluviam super faciem terrae et inrigat aquis universa

οστις υψονει τους ταπεινους, και ανεγειρει εις σωτηριαν τους τεθλιμμενους

qui ponit humiles in sublimi et maerentes erigit sospitate

οστις διασκεδαζει τας βουλας των πανουργων, και δεν δυνανται αι χειρες αυτων να εκτελεσωσι την επιχειρησιν αυτων

qui dissipat cogitationes malignorum ne possint implere manus eorum quod coeperant

οστις συλλαμβανει τους σοφους εν τη πανουργια αυτων και η βουλη των δολιων ανατρεπεται

qui adprehendit sapientes in astutia eorum et consilium pravorum dissipat

την ημεραν απαντωσι σκοτος, και εν μεσημβρια ψηλαφωσι καθως εν νυκτι.

per diem incurrent tenebras et quasi in nocte sic palpabunt in meridie

Τον πτωχον ομως λυτρονει εκ της ρομφαιας, εκ του στοματος αυτων και εκ της χειρος του ισχυρου.

porro salvum faciet a gladio oris eorum et de manu violenti pauperem

Και ο πτωχος εχει ελπιδα, της δε ανομιας το στομα εμφραττεται.

et erit egeno spes iniquitas autem contrahet os suum

Ιδου, μακαριος ο ανθρωπος, τον οποιον ελεγχει ο Θεος δια τουτο μη καταφρονει την παιδειαν του Παντοδυναμου

beatus homo qui corripitur a Domino increpationem ergo Domini ne reprobes

διοτι αυτος πληγονει και επιδενει κτυπα, και αι χειρες αυτου ιατρευουσιν.

quia ipse vulnerat et medetur percutit et manus eius sanabunt

Εν εξ θλιψεσι θελει σε ελευθερωσει και εν τη εβδομη δεν θελει σε εγγισει κακον.

in sex tribulationibus liberabit te et in septima non tanget te malum

Εν τη πεινη θελει σε λυτρωσει εκ θανατου και εν πολεμω εκ χειρος ρομφαιας.

in fame eruet te de morte et in bello de manu gladii

Απο μαστιγος γλωσσης θελεις εισθαι πεφυλαγμενος και δεν θελεις φοβηθη απο του επερχομενου ολεθρου.

a flagello linguae absconderis et non timebis calamitatem cum venerit

Τον ολεθρον και την πειναν θελεις καταγελα και δεν θελεις φοβηθη απο των θηριων της γης.

in vastitate et fame ridebis et bestiam terrae non formidabis

Διοτι θελεις εχει συμμαχιαν μετα των λιθων της πεδιαδος και τα θηρια του αγρου θελουσιν ειρηνευει μετα σου.

sed cum lapidibus regionum pactum tuum et bestiae terrae pacificae erunt tibi

Και θελεις γνωρισει οτι ειρηνη ειναι εν τη σκηνη σου, και θελεις επισκεφθη την κατοικιαν σου, και δεν θελει σοι λειπει ουδεν.

et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum et visitans speciem tuam non peccabis

Και θελεις γνωρισει οτι ειναι πολυ το σπερμα σου, και οι εκγονοι σου ως η βοτανη της γης.

scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum et progenies tua quasi herba terrae

Θελεις ελθει εις τον ταφον εν βαθει γηρατι, καθως συσσωρευεται η θημωνια του σιτου εν τω καιρω αυτης.

ingredieris in abundantia sepulchrum sicut infertur acervus in tempore suo

Ιδου, τουτο εξιχνιασαμεν, ουτως εχει ακουσον αυτο και γνωρισον εν σεαυτω.

ecce hoc ut investigavimus ita est quod auditum mente pertracta