Job 13

Ιδου, ταυτα παντα ειδεν ο οφθαλμος μου το ωτιον μου ηκουσε και ενοησε ταυτα.
HE AQUÍ que todas estas cosas han visto mis ojos, Y oído y entendido de por sí mis oídos.
Καθως γνωριζετε σεις, γνωριζω και εγω δεν ειμαι κατωτερος υμων.
Como vosotros lo sabéis, lo sé yo; No soy menos que vosotros.
Αλλ ομως θελω λαλησει προς τον Παντοδυναμον, και επιθυμω να διαλεχθω μετα του Θεου.
Mas yo hablaría con el Todopoderoso, Y querría razonar con Dios.
Σεις δε εισθε εφευρεται ψευδους εισθε παντες ιατροι ανωφελεις.
Que ciertamente vosotros sois fraguadores de mentira; Sois todos vosotros médicos nulos.
Ειθε να εσιωπατε πανταπασι και τουτο ηθελεν εισθαι εις εσας σοφια.
Ojalá callarais del todo, Porque os fuera sabiduría.
Ακουσατε τωρα τους λογους μου, και προσεξατε εις τας δικαιολογιας των χειλεων μου.
Oíd ahora mi razonamiento, Y estad atentos á los argumentos de mis labios.
Θελετε λαλει αδικα υπερ του Θεου; και θελετε προφερει δολια υπερ αυτου;
¿Habéis de hablar iniquidad por Dios? ¿Habéis de hablar por él engaño?
Θελετε καμει προσωποληψιαν υπερ αυτου; θελετε δικολογησει υπερ του Θεου;
¿Habéis de hacer acepción de su persona? ¿Habéis de pleitear vosotros por Dios?
Ειναι καλον να σας εξιχνιαση; η καθως ανθρωπος περιγελα ανθρωπον, θελετε περιγελα αυτον;
¿Sería bueno que él os escudriñase? ¿Os burlaréis de él como quien se burla de algún hombre?
Εξαπαντος θελει σας εξελεγξει, εαν κρυφιως προσωποληπτητε.
Él os reprochará de seguro, Si solapadamente hacéis acepción de personas.
Το μεγαλειον αυτου δεν θελει σας τρομαξει, και ο φοβος αυτου πεσει εφ υμας;
De cierto su alteza os había de espantar, Y su pavor había de caer sobre vosotros.
τα απομνημονευματα σας ισοδυναμουσι με κονιορτον, τα προπυργια σας με προπυργια χωματος.
Vuestras memorias serán comparadas á la ceniza, Y vuestros cuerpos como cuerpos de lodo.
Σιωπησατε, αφησατε με, δια να λαλησω εγω, και ας ελθη επ εμε ο, τι δηποτε.
Escuchadme, y hablaré yo, Y véngame después lo que viniere.
δια τι πιανω τας σαρκας μου με τους οδοντας μου και βαλλω την ζωην μου εις την χειρα μου;
¿Por qué quitaré yo mi carne con mis dientes, Y pondré mi alma en mi mano?
Και αν με θανατονη, εγω θελω ελπιζει εις αυτον πλην θελω υπερασπισθη τας οδους μου ενωπιον αυτου.
He aquí, aunque me matare, en él esperaré; Empero defenderé delante de él mis caminos.
Αυτος μαλιστα θελει εισθαι η σωτηρια μου διοτι δεν θελει ελθει ενωπιον αυτου υποκριτης.
Y él mismo me será salud, Porque no entrará en su presencia el hipócrita.
Ακροασθητε προσεκτικως τον λογον μου, και την παραστασιν μου με τα ωτα σας.
Oíd con atención mi razonamiento, Y mi denunciación con vuestros oídos.
Ιδου τωρα, διεταξα την κρισιν μου εξευρω οτι εγω θελω δικαιωθη.
He aquí ahora, si yo me apercibiere á juicio, Sé que seré justificado.
Τις ειναι εκεινος οστις θελει αντιδιαλεχθη μετ εμου, δια να σιωπησω τωρα και να εκπνευσω;
¿Quién es el que pleiteará conmigo? Porque si ahora yo callara, fenecería.
Μονον δυο μη καμης εις εμε τοτε δεν θελω κρυφθη απο του προσωπου σου
Á lo menos dos cosas no hagas conmigo; Entonces no me esconderé de tu rostro:
την χειρα σου απομακρυνον απ εμου και ο φοβος σου ας μη με τρομαξη.
Aparta de mí tu mano, Y no me asombre tu terror.
Επειτα καλεσον, και εγω θελω αποκριθη η ας λαλησω, και αποκριθητι μοι.
Llama luego, y yo responderé; Ó yo hablaré, y respóndeme tú.
Ποσαι ειναι αι ανομιαι μου και αι αμαρτιαι μου; φανερωσον μοι το εγκλημα μου και την αμαρτιαν μου.
¿Cuántas iniquidades y pecados tengo yo? Hazme entender mi prevaricación y mi pecado.
Δια τι κρυπτεις το προσωπον σου και με θεωρεις ως εχθρον σου;
¿Por qué escondes tu rostro, Y me cuentas por tu enemigo?
Θελεις κατατριψει φυλλον φερομενον υπο του ανεμου; και θελεις κατατρεξει αχυρον ξηρον;
¿Á la hoja arrebatada has de quebrantar? ¿Y á una arista seca has de perseguir?
Διοτι γραφεις πικριας εναντιον μου, και αποδιδεις εις εμε τας ανομιας της νεοτητος μου
¿Por qué escribes contra mí amarguras, Y me haces cargo de los pecados de mi mocedad?
και βαλλεις τους ποδας μου εις δεσμα, και παραφυλαττεις πασας τας οδους μου σημειονεις τα ιχνη των ποδων εμου
Pones además mis pies en el cepo, y guardas todos mis caminos, Imprimiéndolo á las raíces de mis pies.
οστις φθειρεται ως πραγμα σεσηπος, ως ενδυμα σκωληκοβρωτον.
Y el cuerpo mío se va gastando como de carcoma, Como vestido que se come de polilla.