Job 30

“Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.

nunc autem derident me iuniores tempore quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei

Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?

quorum virtus manuum erat mihi pro nihilo et vita ipsa putabantur indigni

Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.

egestate et fame steriles qui rodebant in solitudine squalentes calamitate et miseria

Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.

et mandebant herbas et arborum cortices et radix iuniperorum erat cibus eorum

Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.

qui de convallibus ista rapientes cum singula repperissent ad ea cum clamore currebant

Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.

in desertis habitabant torrentium et in cavernis terrae vel super glaream

Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.

qui inter huiuscemodi laetabantur et esse sub sentibus delicias conputabant

Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.

filii stultorum et ignobilium et in terra penitus non parentes

“Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.

nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis proverbium

Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.

abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur

Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.

faretram enim suam aperuit et adflixit me et frenum posuit in os meum

Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.

ad dexteram orientis calamitatis meae ilico surrexerunt pedes meos subverterunt et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis

Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.

dissipaverunt itinera mea insidiati sunt mihi et praevaluerunt et non fuit qui ferret auxilium

Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.

quasi rupto muro et aperta ianua inruerunt super me et ad meas miserias devoluti sunt

Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.

redactus sum in nihili abstulisti quasi ventus desiderium meum et velut nubes pertransiit salus mea

“Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.

nunc autem in memet ipso marcescit anima mea et possident me dies adflictionis

Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.

nocte os meum perforatur doloribus et qui me comedunt non dormiunt

Tanrı’nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.

in multitudine eorum consumitur vestimentum meum et quasi capitio tunicae sic cinxerunt me

Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.

conparatus sum luto et adsimilatus favillae et cineri

“Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.

clamo ad te et non exaudis me sto et non respicis me

Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.

mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi

Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.

elevasti me et quasi super ventum ponens elisisti me valide

Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

scio quia morti tradas me ubi constituta domus est omni viventi

“Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.

verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam et si corruerint ipse salvabis

Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?

flebam quondam super eum qui adflictus erat et conpatiebatur anima mea pauperi

Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.

expectabam bona et venerunt mihi mala praestolabar lucem et eruperunt tenebrae

İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.

interiora mea efferbuerunt absque ulla requie praevenerunt me dies adflictionis

Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.

maerens incedebam sine furore consurgens in turba clamavi

Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.

frater fui draconum et socius strutionum

Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.

cutis mea denigrata est super me et ossa mea aruerunt prae caumate

Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.

versa est in luctum cithara mea et organum meum in vocem flentium