Job 19

Eyüp şöyle yanıtladı:

Y RESPONDIÓ Job, y dijo:

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

É hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı’nın eli vurdu bana.

Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

¡Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ¡Quién diese que se escribieran en un libro!

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

¡Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı’yı göreceğim.

Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;

O’nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”

Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.