Proverbs 14

Bilge kadın evini yapar, Ahmak kadın evini kendi eliyle yıkar.

Kvinners visdom bygger sitt hus, men dårskap river det ned med sine hender.

Doğru yolda yürüyen, RAB’den korkar, Yoldan sapan, RAB’bi hor görür.

Den som vandrer i opriktighet, frykter Herren; men den som går krokveier, forakter ham.

Ahmağın sözleri sırtına kötektir, Ama bilgenin dudakları kendisini korur.

I dårens munn er et ris for hans overmot, men de vises leber er deres vern.

Öküz yoksa yemlik boş kalır, Çünkü bol ürünü sağlayan öküzün gücüdür.

Hvor det ingen okser er, der er krybben tom; men rikelig vinning kommer ved oksens kraft.

Güvenilir tanık yalan söylemez, Yalancı tanıksa yalan solur.

Trofast vidne lyver ikke, men den som taler løgn, er et falskt vidne.

Alaycı bilgeliği arasa da bulamaz, Akıllı içinse bilgi edinmek kolaydır.

Spotteren søker visdom, men finner den ikke; men for den forstandige er kunnskap lett å vinne.

Akılsız kişiden uzak dur, Çünkü sana öğretecek bir şeyi yok.

Når du går fra en dåre, har du ikke funnet forstand på hans leber.

İhtiyatlı kişinin bilgeliği, ne yapacağını bilmektir, Akılsızların ahmaklığıysa aldanmaktır.

Den klokes visdom er at han forstår sin vei, men dårers dårskap er at de bedrar sig selv.

Ahmaklar suç sunusuyla alay eder, Dürüstler ise iyi niyetlidir.

Dårer spottes av sitt eget skyldoffer, men blandt de opriktige råder Guds velbehag.

Yürek kendi acısını bilir, Sevinciniyse kimse paylaşmaz.

Hjertet kjenner sin egen bitre smerte, og i dets glede blander ingen fremmed sig.

Kötü kişinin evi yerle bir edilecek, Doğru kişinin konutuysa bayındır olacak.

De ugudeliges hus skal ødelegges, men de opriktiges telt skal blomstre.

[] Öyle yol var ki, insana düz gibi görünür, Ama sonu ölümdür.

Mangen vei tykkes en mann rett, men enden på det er dødens veier.

Gülerken bile yürek sızlayabilir, Sevinç bitince acı yine görünebilir.

Endog under latter har hjertet smerte, og enden på gleden er sorg.

Yüreği dönek olan tuttuğu yolun, İyi kişi de yaptıklarının ödülünü alacaktır.

Av sin ferd skal den frafalne mettes, og en god mann holder sig borte fra ham.

Saf kişi her söze inanır, İhtiyatlı olansa attığı her adımı hesaplar.

Den enfoldige tror hvert ord, men den kloke akter på sine skritt.

Bilge kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır, Akılsızsa büyüklük taslayıp kendine güvenir.

Den vise frykter og holder sig fra det onde, men dåren er overmodig og trygg.

Çabuk öfkelenen ahmakça davranır, Düzenbazdan herkes nefret eder.

Den bråsinte gjør dårskap, og en svikefull mann blir hatet.

Saf kişilerin mirası akılsızlıktır, İhtiyatlı kişilerin tacı ise bilgidir.

De enfoldige har fått dårskap i arv, men de kloke krones med kunnskap.

Alçaklar iyilerin önünde, Kötüler doğruların kapısında eğilirler.

De onde må bøie sig for de gode, og de ugudelige ved den rettferdiges porter.

Komşusu bile yoksulu sevmez, Oysa zenginin dostu çoktur.

Endog av sin venn blir den fattige hatet; men de som elsker en rik, er mange.

Komşuyu hor görmek günahtır, Ne mutlu mazluma lütfedene!

Den som forakter sin næste, synder; men salig er den som ynkes over arminger.

Kötülük tasarlayan yolunu şaşırmaz mı? Oysa iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.

Skal ikke de fare vill som tenker ut det som ondt er? Men miskunnhet og trofasthet times dem som optenker godt.

Her emek kazanç getirir, Ama boş lakırdı yoksulluğa götürür.

Ethvert møiefullt arbeid gir vinning, men tomt snakk fører bare til tap.

Bilgelerin tacı servetleridir, Akılsızlarsa ahmaklıklarıyla tanınır.

De vises rikdom er deres krone, men dårenes dårskap er og blir dårskap.

Dürüst tanık can kurtarır, Yalancı tanık aldatıcıdır.

Et sanndru vidne frelser liv, men den som taler løgn, er full av svik.

RAB’den korkan tam güvenliktedir, RAB onun çocuklarına da sığınak olacaktır.

Den som frykter Herren, har et sterkt vern, og for hans barn skal Herren være en tilflukt.

RAB korkusu yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.

Å frykte Herren er en livsens kilde, så en slipper fra dødens snarer.

Kralın yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır, Halk yok olursa hükümdar da mahvolur.

Meget folk er kongens ære, men mangel på folk er fyrstens fall.

Geç öfkelenen akıllıdır, Çabuk sinirlenen ahmaklığını gösterir.

Den langmodige har stor forstand, men den bråsinte viser stor dårskap.

Huzurlu yürek bedenin yaşam kaynağıdır, Hırs ise insanı için için yer bitirir.

Et saktmodig hjerte er legemets liv, men hissighet er råttenhet i benene.

Muhtacı ezen, Yaradanı’nı hor görüyor demektir. Yoksula acıyansa Yaradan’ı yüceltir.

Den som trykker en arming, håner hans skaper, men den som har medynk med den fattige, ærer skaperen.

Kötü kişi uğradığı felaketle yıkılır, Doğru insanın ölümde bile sığınacak yeri var.

Når ulykken rammer den ugudelige, kastes han over ende; men den rettferdige er frimodig i døden.

Bilgelik akıllı kişinin yüreğinde barınır, Akılsızlar arasında bile kendini belli eder.

I den forstandiges hjerte holder visdommen sig stille, men i dårers indre gir den sig til kjenne.

Doğruluk bir ulusu yüceltir, Oysa günah herhangi bir halk için utançtır.

Rettferdighet ophøier et folk, men synden er folkenes vanære.

Kral sağduyulu kulunu beğenir, Utanç getirene öfkelenir.

En klok tjener vinner kongens yndest, men over en dårlig tjener kommer hans vrede.