Psalms 102

Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.

Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Kalkıp Siyon’a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Uluslar RAB’bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Çünkü RAB Siyon’u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB’be övgüler sunsun.

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

“Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

[] “Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.