Psalms 22

[] Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin? Niçin bana yardım etmekten, Haykırışıma kulak vermekten uzak duruyorsun?

(Til sangmesteren. Efter "morgenrødens hind". En salme af David.) Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

Ey Tanrım, gündüz sesleniyorum, yanıt vermiyorsun, Gece sesleniyorum, yine rahat yok bana.

Min Gud, jeg råber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

Oysa sen kutsalsın, İsrail’in övgüleri üzerine taht kuran sensin.

Og dog er du den hellige, som troner på Israels Lovsange.

Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.

På dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.

de råbte til dig og frelstes, forlod sig på dig og blev ikke til Skamme.

Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.

Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

[] Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,

alle, der ser mig, håner mig, vrænger Mund og ryster på Hovedet:

[] “Sırtını RAB’be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”

"Han har væltet sin Sag på HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham."

Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.

Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.

på dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.

Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.

Stærke Tyre står omkring mig, Basans vældige omringer mig,

Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.

spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.

Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet på mig;

[] Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.

min Gane er tør som et Potteskår til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.

Thi Hunde står omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.

jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de på mig.

[] Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.

Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!

Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!

Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!

Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

[] Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:

Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

Ey sizler, RAB’den korkanlar, O’na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O’nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O’na saygı gösterin!

"I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.

Thi han foragtede ikke, forsmåede ikke den armes Råb, skjulte ikke sit Åsyn for ham, men hørte, da han råbte til ham!"

Övgü konum sen olacaksın büyük toplulukta, Senden korkanların önünde yerine getireceğim adaklarımı.

Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

Yoksullar yiyip doyacak, RAB’be yönelenler O’na övgü sunacak. Sonsuza dek ömrünüz tükenmesin!

de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

Yeryüzünün dört bucağı anımsayıp RAB’be dönecek, Ulusların bütün soyları O’nun önünde yere kapanacak.

Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Åsyn;

Çünkü egemenlik RAB’bindir, Ulusları O yönetir.

thi HERRENs er Riget, han er Folkenes Hersker.

Yeryüzündeki bütün zenginler doyacak Ve O’nun önünde yere kapanacak, Toprağa gidenler, Ölümlerine engel olamayanlar, Eğilecekler O’nun önünde.

De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Åsyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

Gelecek kuşaklar O’na kulluk edecek, Rab yeni kuşaklara anlatılacak.

Ham skal Efterkommeme tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer;

O’nun kurtarışını, “Rab yaptı bunları” diyerek, Henüz doğmamış bir halka duyuracaklar.

de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.