Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
HERRE, hör min bön, och låt mitt rop komma inför dig.
Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
I urtiden lade du jordens grund, och himlarna äro dina händer verk:
Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
Men du är densamme, och dina år skola icke hava någon ände. [ (Psalms 102:29) Dina tjänares barn skola få bo i landet, och deras avkomma skall bestå inför dig. ]