Job 3

Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

Derefter oplod Job sin Mund og forbandede sin Dag,

At si Job ay sumagot, at nagsabi,

og Job tog til Orde og sagde:

Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.

Bort med den Dag, jeg fødtes, den Nat, der sagde: "Se, en Dreng!"

Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.

Denne Dag vorde Mørke, Gud deroppe spørge ej om den, over den stråle ej Lyset frem!

Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

Mulm og Mørke løse den ind, Tåge lægge sig over den, Formørkelser skræmme den!

Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

Mørket tage den Nat, den høre ej hjemme blandt Årets Dage, den komme ikke i Måneders Tal!

Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

Ja, denne Nat vorde gold, der lyde ej Jubel i den!

Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

De, der besværger Dage, forbande den, de, der har lært at hidse Livjatan";

Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

dens Morgenstjerner formørkes, den bie forgæves på Lys, den skue ej Morgenrødens Øjenlåg,

Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

fordi den ej lukked mig Moderlivets Døre og skjulte Kvide for mit Blik!

Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

Hvi døde jeg ikke i Moders Liv eller udånded straks fra Moders Skød?

Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

Hvorfor var der Knæ til at tage imod mig, hvorfor var der Bryster at die?

Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

Så havde jeg nu ligget og hvilet, så havde jeg slumret i Fred

Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

blandt Konger og Jordens Styrere, der bygged sig Gravpaladser,

O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

blandt Fyrster, rige på Guld, som fyldte deres Huse med Sølv.

O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

Eller var jeg dog som et nedgravet Foster. som Børn, der ikke fik Lyset at se!

Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.

Der larmer de gudløse ikke mer, der hviler de trætte ud,

Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

alle de fangne har Ro, de hører ej Fogedens Røst;

Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

små og store er lige der og Trællen fri for sin Herre.

Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

Hvi giver Gud de lidende Lys, de bittert sørgende Liv,

Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

dem, som bier forgæves på Døden, graver derefter som efter Skatte,

Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

som glæder sig til en Stenhøj, jubler, når de finder deres Grav

Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?

en Mand, hvis Vej er skjult, hvem Gud har stænget inde?

Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

Thi Suk er blevet mit daglige Brød, mine Ve råb strømmer som Vand.

Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

Thi hvad jeg gruer for, rammer mig, hvad jeg bæver for, kommer over mig.

Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.

Knap har jeg Fred, og knap har jeg Ro, knap har jeg Hvile, så kommer Uro!