Job 28

 Silvret har ju sin gruva,  sin fyndort har guldet, som man renar;

Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor het goud, dat zij smelten.

 järn hämtas upp ur jorden,  och stenar smältas till koppar.

Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.

 Man sätter då gränser för mörkret,  och rannsakar ned till yttersta djupet,

Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw des doods.

 Där spränger man schakt långt under markens bebyggare,  där färdas man förgäten djupt under vandrarens fot,  där hänger man svävande, fjärran ifrån människor.

Breekt er een beek door, bij dengene, die daar woont, de wateren vergeten zijnde van den voet, worden van den mens uitgeput, en gaan weg.

 Ovan ur jorden uppväxer bröd,  men därnere omvälves den såsom av eld.

Uit de aarde komt het brood voort, en onder zich wordt zij veranderd, alsof zij vuur ware.

 Där, bland dess stenar, har safiren sitt fäste,  guldmalm hämtar man ock där.

Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van goud.

 Stigen ditned är ej känd av örnen,  och falkens öga har ej utspanat den;

De roofvogel heeft het pad niet gekend, en het oog der kraai heeft het niet gezien.

 den har ej blivit trampad av stolta vilddjur,  intet lejon har gått därfram.

De jonge hoogmoedige dieren hebben het niet betreden, de felle leeuw is daarover niet heengegaan.

 Ja, där bär man hand på hårda stenen;  bergen omvälvas ända ifrån rötterna.

Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van den wortel om.

 In i klipporna bryter man sig gångar,  där ögat får se allt vad härligt är.

In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het kostelijke.

 Vattenådror täppas till och hindras att gråta.  Så dragas dolda skatter fram i ljuset.

Hij bindt de rivier toe, dat niet een traan uitkomt, en het verborgene brengt hij uit in het licht.

 Men visheten, var finnes hon,  och var har förståndet sin boning?

Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?

 Priset för henne känner ingen människa;  hon står ej att finna i de levandes land.

De mens weet haar waarde niet, en zij wordt niet gevonden in het land der levenden.

 Djupet säger: »Hon är icke här»,  och havet säger: »Hos mig är hon icke.»

De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij mij.

 Hon köper icke för ädlaste metall,  med silver gäldas ej hennes värde.

Het gesloten goud kan voor haar niet gegeven worden, en met zilver kan haar prijs niet worden opgewogen.

 Hon väges icke upp med guld från Ofir,  ej med dyrbar onyx och safir.

Zij kan niet geschat worden tegen fijn goud van Ofir, tegen den kostelijken Schoham, en den Saffier.

 Guld och glas kunna ej liknas vid henne;  hon får ej i byte mot gyllene klenoder.

Men kan het goud of het kristal haar niet gelijk waarderen; ook is zij niet te verwisselen voor een kleinood van dicht goud.

 Koraller och kristall må icke ens nämnas;  svårare är förvärva vishet än pärlor.

De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der wijsheid is meerder dan der Robijnen.

 Etiopisk topas kan ej liknas vid henne;  hon väges icke upp med renaste guld.

Men kan de Topaas van Morenland haar niet gelijk waarderen; en bij het fijn louter goud kan zij niet geschat worden.

 Ja, visheten, varifrån kommer väl hon,  och var har förståndet sin boning?

Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des verstands?

 Förborgad är hon för alla levandes ögon,  för himmelens fåglar är hon fördold;

Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het gevogelte des hemels is zij verborgen.

 avgrunden och döden giva till känna;  »Blott hörsägner om henne förnummo våra öron.»

Het verderf en de dood zeggen: Haar gerucht hebben wij met onze oren gehoord.

 Gud, han är den som känner vägen till henne,  han är den som vet var hon har sin boning.

God verstaat haar weg, en Hij weet haar plaats.

 Ty han förmår skåda till jordens ändar,  allt vad som finnes under himmelen ser han.

Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de hemelen.

 När han mätte ut åt vinden dess styrka  och avvägde vattnen efter mått,

Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;

 när han stadgade en lag för regnet  och en väg för tordönets stråle,

Als Hij den regen een gezette orde maakte, en een weg voor het weerlicht der donderen;

 då såg han och uppenbarade henne,  då lät han henne stå fram, då utforskade han henne.

Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht Hij ze.

 Och till människorna sade han så:  »Se Herrens fruktan, det är vishet,  och att fly det onda är förstånd.»

Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.