Psalms 102

Oración del pobre, cuando estuviere angustiado, y delante de JEHOVÁ derramare su lamento. JEHOVÁ, oye mi oración, Y venga mi clamor á ti.

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia Inclina á mí tu oído; El día que te invocare, apresúrate á responderme.

Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Porque mis días se han consumido como humo; Y mis huesos cual tizón están quemados.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Mi corazón fué herido, y secóse como la hierba; Por lo cual me olvidé de comer mi pan.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Por la voz de mi gemido Mis huesos se han pegado á mi carne.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Soy semejante al pelícano del desierto; Soy como el búho de las soledades.

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Velo, y soy Como el pájaro solitario sobre el tejado.

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Cada día me afrentan mis enemigos; Los que se enfurecen contra mí, hanse contra mí conjurado.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Por lo que como la ceniza á manera de pan, Y mi bebida mezclo con lloro,

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Á causa de tu enojo y de tu ira; Pues me alzaste, y me has arrojado.

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Mis días son como la sombra que se va; Y heme secado como la hierba.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Mas tú, JEHOVÁ, permanecerás para siempre, Y tu memoria para generación y generación.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Tú levantándote, tendrás misericordia de Sión; Porque el tiempo de tener misericordia de ella, porque el plazo es llegado.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Porque tus siervos aman sus piedras, Y del polvo de ella tienen compasión.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Entonces temerán las gentes el nombre de JEHOVÁ, Y todos los reyes de la tierra tu gloria;

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Por cuanto JEHOVÁ habrá edificado á Sión, Y en su gloria será visto;

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Habrá mirado á la oración de los solitarios, Y no habrá desechado el ruego de ellos.

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Escribirse ha esto para la generación venidera: Y el pueblo que se criará, alabará á JAH.

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Porque miró de lo alto de su santuario; JEHOVÁ miró de los cielos á la tierra,

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Para oír el gemido de los presos, Para soltar á los sentenciados á muerte;

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Porque cuenten en Sión el nombre de JEHOVÁ, Y su alabanza en Jerusalem,

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Cuando los pueblos se congregaren en uno, Y los reinos, para servir á JEHOVÁ.

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

Él afligió mi fuerza en el camino; Acortó mis días.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días: Por generación de generaciones son tus años.

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Tú fundaste la tierra antiguamente, Y los cielos son obra de tus manos.

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Ellos perecerán, y tú permanecerás; Y todos ellos como un vestido se envejecerán; Como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Mas tú eres el mismo, Y tus años no se acabarán.

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Los hijos de tus siervos habitarán, Y su simiente será afirmada delante de ti.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.