Job 3

DESPUÉS de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.
Bout pou bout, Jòb louvri bouch li, li pran madichonnen jou l' te fèt la.
Y exclamó Job, y dijo:
Li di konsa:
Perezca el día en que yo nací, Y la noche que se dijo: Varón es concebido.
-Se pou Bondye efase jou m' te fèt la. Se pou l' efase jou lannwit m' te konmanse devlope nan vant manman m' lan.
Sea aquel día sombrío, Y Dios no cuide de él desde arriba, Ni claridad sobre él resplandezca.
Fè jou sa a tounen fènwa, Bondye! Kote ou chita anwo a, pa janm chonje jou sa a ankò. Pa janm kite limyè solèy klere l'.
Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; Repose sobre él nublado, Que lo haga horrible como caliginoso día.
Se pou fènwa anvayi jou sa a. Se pou nwaj kouvri l' nèt. Se pou lonbraj lanmò bouche l' nèt.
Ocupe la oscuridad aquella noche; No sea contada entre los días del año, Ni venga en él número de los meses.
Jou lannwit sa a, se pou fènwa pran l' pou li nèt. Se pou l' disparèt nèt nan lanne a pou yo pa janm konte l' nan almanak ankò.
¡Oh si fuere aquella noche solitaria, Que no viniera canción alguna en ella!
Se pou jou lannwit sa a fè cheve nan tèt moun kanpe, pou yo pa tande pèsonn ap ri!
Maldíganla los que maldicen al día, Los que se aprestan para levantar su llanto.
Se pou chòche yo bay jou lannwit sa a madichon, yo menm ki konn ki jan pou yo eksite levyatan an!
Oscurézcanse las estrellas de su alba; Espere la luz, y no venga, Ni vea los párpados de la mañana:
Pa kite gwo zetwal devanjou a klere jou sa a. Pa janm fè bajou kase pou li, pou l' pa janm wè solèy leve.
Por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, Ni escondió de mis ojos la miseria.
Paske li pa t' enpoze m' soti nan vant manman m', li pa t' egzante m' tout soufrans sa yo.
¿Por qué no morí yo desde la matriz, Ó fuí traspasado en saliendo del vientre?
Poukisa mwen pa t' mouri depi nan vant manman m'? Poukisa mwen pa t' tou mouri nan pasaj kite sa?
¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿Y para qué las tetas que mamase?
Poukisa mwen te jwenn yon manman ki pran m' sou jenou li epi ki ban m' tete?
Pues que ahora yaciera yo, y reposara; Durmiera, y entonces tuviera reposo,
Si m' te mouri, atò konsa mwen pa ta nan tout lapenn sa a. Mwen ta kouche yon kote ap dòmi ak kè poze,
Con los reyes y con los consejeros de la tierra, Que edifican para sí los desiertos;
ansanm ak wa yo ak gwo chèf yo, ki fè bati gwo tonm pou yo nan mitan dezè.
Ó con los príncipes que poseían el oro, Que henchían sus casas de plata.
Mwen ta kouche ap dòmi ansanm ak chèf ki te gen kay yo plen lò ak ajan.
Ó ¿por qué no fuí escondido como aborto, Como los pequeñitos que nunca vieron luz?
Ou ankò, mwen ta tankou yon timoun ki fèt anvan tèm, tankou timoun ki fèt tou mouri.
Allí los impíos dejan el perturbar, Y allí descansan los de cansadas fuerzas.
Kote yo ye anba tè a, mechan yo sispann bay kò yo mouvman. Anba tè a, sa ki bouke travay ap poze kò yo.
Allí asimismo reposan los cautivos; No oyen la voz del exactor.
Anba tè a, tout prizonye gen kè poze. Yo p'ap tande vwa majò prizon an nan zòrèy yo.
Allí están el chico y el grande; Y el siervo libre de su señor.
Anba tè a, se menm bagay pou grannèg kou malere. Ata esklav pa gen mèt ankò!
¿Por qué se da luz al trabajado, Y vida á los de ánimo en amargura,
Poukisa, Bondye, ou kite moun ki nan mizè ap viv? Poukisa ou bay moun ki nan gwo lapenn lavi?
Que esperan la muerte, y ella no llega, Aunque la buscan más que tesoros;
Y'ap tann lanmò konsa. Men, lanmò pa vini! Yo ta pito lanmò pase nenpòt gwo richès!
Que se alegran sobremanera, Y se gozan, cuando hallan el sepulcro?
Yo pa gen kè kontan toutotan yo pa mouri, toutotan yo pa ale anba tè.
¿Por qué al hombre que no sabe por donde vaya, Y al cual Dios ha encerrado?
Yo pa konn sa pou yo fè. Bondye sènen yo kote yo pase.
Pues antes que mi pan viene mi suspiro; Y mis gemidos corren como aguas.
Mwen pa ka manje. Se plenn m'ap plenn. M'ap soufri, dlo nan je m' tankou larivyè k'ap koule.
Porque el temor que me espantaba me ha venido, Y hame acontecido lo que temía.
Sa m' pè rive m' lan, se li k'ap rive m'. Sa m' pa ta vle wè a, se li ki tonbe sou mwen.
No he tenido paz, no me aseguré, ni me estuve reposado; Vínome no obstante turbación.
Kè m' pa poze. Tèt mwen pa la. Mwen pa ka dòmi. Se soti nan ka tonbe nan ka.