Job 30

MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado.

امّا اکنون آنهایی که از من جوانتر هستند، و من عار داشتم که پدرانشان با سگهای من از گلّه‌ام نگهبانی نمایند، مسخره‌ام می‌کنند.

Porque ¿para qué yo habría menester la fuerza de sus manos, En los cuales había perecido con el tiempo?

آنها یک عدّه اشخاص تنبل بودند که کاری از دستشان ساخته نبود.

Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían á la soledad, á lugar tenebroso, asolado y desierto.

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Que cogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse.

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Eran echados de entre las gentes, Y todos les daban grita como al ladrón.

از اجتماع رانده شده بودند و مردم با آنها مانند دزدان رفتار می‌کردند.

Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas.

در غارها و حفره‌ها زندگی می‌کردند و در بین صخره‌ها پناه می‌بردند.

Bramaban entre las matas, Y se reunían debajo de las espinas.

مثل حیوان زوزه می‌کشیدند و در زیر بوته‌ها با هم جمع می‌شدند.

Hijos de viles, y hombres sin nombre, Más bajos que la misma tierra.

گروهی بیکاره و بی‌نام و نشان هستند که از اجتماع طرد شده‌اند.

Y ahora yo soy su canción, Y he sido hecho su refrán.

اکنون آنها می‌آیند و به من می‌خندند و مرا بازیچهٔ دست خود ساخته‌اند.

Abomínanme, aléjanse de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.

آنها با نفرت با من رفتار می‌کنند و فکر می‌کنند برای من خیلی خوب هستند، آنها حتّی به صورتم آب دهان می‌اندازند.

Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.

چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آنها به مخالفت من برخاسته‌اند.

Á la mano derecha se levantaron los jóvenes; Empujaron mis pies, Y sentaron contra mí las vías de su ruina.

فتنه‌گران از هر سو به من حمله می‌کنند و اسباب هلاکت مرا مهیّا کرده‌اند.

Mi senda desbarataron, Aprovecháronse de mi quebrantamiento, Contra los cuales no hubo ayudador.

راه مرا می‌بندند و به من آزار می‌رسانند و کسی نیست که آنها را باز دارد.

Vinieron como por portillo ancho, Revolviéronse á mi calamidad.

ناگهان از هر طرف بر من هجوم می‌آورند و بر سر من می‌ریزند.

Hanse revuelto turbaciones sobre mí; Combatieron como viento mi alma, Y mi salud pasó como nube

ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزّت و آبرویم بر باد رفته، و سعادتم مانند ابر از بین رفته است.

Y ahora mi alma está derramada en mí; Días de aflicción me han aprehendido.

اکنون جانم به لب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

De noche taladra sobre mí mis huesos, Y mis pulsos no reposan.

شبها استخوانهایم درد می‌کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

Con la grande copia de materia mi vestidura está demudada; Cíñeme como el cuello de mi túnica.

خداوند یقهٔ مرا می‌گیرد و لباسم را دور من می‌پیچاند

Derribóme en el lodo, Y soy semejante al polvo y á la ceniza.

خدا مرا در گل ولای افکنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

Clamo á ti, y no me oyes; Preséntome, y no me atiendes.

پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می‌کنم، امّا تو به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، ولی تو به من توجّه نمی‌نمایی.

Haste tornado cruel para mí: Con la fortaleza de tu mano me amenazas.

تو بر من رحم نمی‌کنی و با قدرت بر من جفا می‌‌کنی.

Levantásteme, é hicísteme cabalgar sobre el viento, Y disolviste mi sustancia.

مرا در میان تندباد می‌اندازی و در مسیر توفان قرار می‌دهی.

Porque yo conozco que me reduces á la muerte; Y á la casa determinada á todo viviente.

می‌دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همهٔ موجودات تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.

Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿Clamarán los sepultados cuando él los quebrantare?

چرا به کسی‌که از پا افتاده و برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌‌کنی؟

¿No lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso?

آیا من برای کسانی‌که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟

Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, la oscuridad vino.

امّا به عوض خوبی، بدی دیدم و به عوض نور، تاریکی نصیبم شد.

Mis entrañas hierven, y no reposan; Días de aflicción me han sobrecogido.

دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده‌ام.

Denegrido ando, y no por el sol: Levantádome he en la congregación, y clamado.

ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم. در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.

He venido á ser hermano de los dragones, Y compañero de los búhos.

همنشین من شغال و شترمرغ دوست من شده است.

Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía.

پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند.

Y hase tornado mi arpa en luto, Y mi órgano en voz de lamentadores.

آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.