Job 3

După aceea, Iov a deschis gura şi a blestemat ziua în care s'a născut.

Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

A luat cuvîntul şi a zis:

I zawołał Ijob, mówiąc:

,,Blestemată să fie ziua în care m'am născut,

Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

Prefacă-se în întunerec ziua aceea, să nu se îngrijească Dumnezeu de ea din cer, şi să nu mai strălucească lumina peste ea!

Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

S'o cuprindă întunerecul şi umbra morţii, nori groşi să vină peste ea, şi neguri de peste zi s'o înspăimînte!

Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

Noaptea aceea! S'o acopere întunerecul, să piară din an, să nu mai fie numărată între luni!

Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

Da, stearpă să fie noaptea aceea, ducă-se veselia din ea!

Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

Blestemată să fie de ceice blastămă zilele, de ceice ştiu să întărîte Leviatanul;

Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

să se întunece stelele din amurgul ei, în zădar să aştepte lumina, şi să nu mai vadă genele zorilor zilei!

Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

Căci n'a închis pîntecele care m'a zămislit, nici n'a ascuns suferinţa dinaintea ochilor mei.

Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

Dece n'am murit în pîntecele mamei mele? Dece nu mi-am dat sufletul la ieşirea din pîntecele ei?

Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

Dece am găsit genunchi cari să mă primească? Şi ţîţe cari să-mi dea lapte?

Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

Acum aş fi culcat, aş fi liniştit, aş dormi şi m'aş odihni

Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

cu împăraţii şi cei mari de pe pămînt, cari şi-au zidit falnice morminte,

Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

cu domnitorii cari aveau aur, şi şi-au umplut casele cu argint.

Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

Sau n'aş mai fi în viaţă, aş fi ca o stîrpitură îngropată, ca nişte copii cari n'au văzut lumina!

Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

Acolo nu te mai necăjesc cei răi, acolo se odihnesc cei sleiţi de puteri.

Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

Acolo cei puşi în lanţuri sînt lăsaţi toţi în pace, nu mai aud glasul asupritorului;

Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

cel mai mic şi cel mare sînt tot una acolo, şi robul scapă de stăpînul său.

Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

Pentru ce dă Dumnezeu lumină celui ce sufere, şi viaţă celor amăriţi la suflet,

Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

cari aşteaptă moartea şi nu vine; măcar că o doresc mai mult decît o comoară,

Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

cari n'ar mai putea de bucurie şi de veselie, dacă ar găsi mormîntul? -

Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

Pentruce, zic, dă El lumină omului care nu ştie încotro să meargă, pe care îl îngrădeşte Dumnezeu de toate părţile?

Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

Suspinurile îmi sînt hrana de toate zilele, şi jalea mi se varsă ca apa.

Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

De ce mă tem, aceea mi se întîmplă; de ce mi -e frică, de aceea am parte!

Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

N'am nici linişte, nici pace, nici odihnă, şi necazul dă peste mine.``

Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.