Job 4

Elifaz din Teman a luat cuvîntul şi a zis:

Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

,,Dacă vom îndrăzni să-ţi vorbim, te vei supăra? Dar cine ar putea să tacă?

Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

De multeori tu ai învăţat pe alţii, şi ai întărit mînile slăbite.

Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

Cuvintele tale au ridicat pe cei ce se clătinau, şi ai întărit genunchii cari se îndoiau.

Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

Şi acum, cînd este vorba de tine, eşti slab! Acum, cînd eşti atins tu, te turburi! Nu este frica ta de Dumnezeu sprijinul tău?

A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

Nădejdea ta, nu -i neprihănirea ta?

Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

Adu-ţi aminte, te rog: care nevinovat a perit? Cari oameni neprihăniţi au fost nimiciţi?

Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

După cîte am văzut eu, numai cei ce ară fărădelegea şi samănă nelegiuirea îi seceră roadele!

Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

Aceia pier prin suflarea lui Dumnezeu, nimiciţi de vîntul mîniei Lui.

Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

Mugetul leilor încetează, dinţii puilor de lei sînt zdrobiţi!

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Leul bătrîn piere din lipsă de pradă, şi puii leoaicei se risipesc.

Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

Un cuvînt s'a furişat pînă la mine, şi urechea mea i -a prins sunetele uşoare.

Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

În clipa cînd vedeniile de noapte frămîntă gîndul, cînd oamenii sînt cufundaţi într'un somn adînc,

W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

m'a apucat groaza şi spaima, şi toate oasele mi-au tremut.

Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

Un duh a trecut pe lîngă mine... Tot părul mi s'a sbîrlit ca ariciul...

A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

Un chip cu o înfăţişare necunoscută era înaintea ochilor mei. Şi am auzit un glas care şoptea încetişor:

Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

,,Fi-va omul fără vină înaintea lui Dumnezeu? Fi-va el curat înaintea Celui ce l -a făcut?

Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

Dacă n'are încredere Dumnezeu nici în slujitorii Săi, dacă găseşte El greşeli chiar la îngerii Săi,

Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

cu cît mai mult la cei ce locuiesc în case de lut, cari îşi trag obîrşia din ţărînă, şi pot fi zdrobiţi ca un vierme!

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

De dimineaţă pînă seara sînt zdrobiţi, pier pentru totdeauna, şi nimeni nu ţine seama de ei.

Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

Li se taie firul vieţii: mor, şi tot n'au căpătat înţelepciunea!

Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.