Job 3

Depois disso abriu Jó a sua boca, e amaldiçoou o seu dia.
Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
E Jó falou, dizendo:
I zawołał Ijob, mówiąc:
Pereça o dia em que nasci, e a noite que se disse: Foi concebido um homem!
Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
Converta-se aquele dia em trevas; e Deus, lá de cima, não tenha cuidado dele, nem resplandeça sobre ele a luz.
Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
Reclamem-no para si as trevas e a sombra da morte; habitem sobre ele nuvens; espante-o tudo o que escurece o dia.
Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
Quanto àquela noite, dela se apodere a escuridão; e não se regozije ela entre os dias do ano; e não entre no número dos meses.
Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
Ah! Seja estéril aquela noite; que nela não entre voz de regozijo.
Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
Amaldiçoem-na aqueles que amaldiçoam os dias, que são peritos em suscitar o leviatã.
Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
As estrelas da alva se lhe escureçam; espere ela em vão a luz, e não veja as pálpebras da manhã;
Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
porquanto não fechou as portas do ventre de minha mãe, nem escondeu dos meus olhos a aflição.
Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
Por que não morri ao nascer? Por que não expirei ao vir à luz?
Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
Por que me receberam os joelhos? E por que os seios, para que eu mamasse?
Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
Pois agora eu estaria deitado e quieto; teria dormido e estaria em repouso,
Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
com os reis e conselheiros da terra, que reedificavam ruínas para si,
Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
ou com os príncipes que tinham ouro, que enchiam as suas casas de prata;
Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
ou, como aborto oculto, eu não teria existido, como as crianças que nunca viram a luz.
Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
Ali os ímpios cessam de perturbar; e ali repousam os cansados.
Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
Ali os presos descansam juntos, e não ouvem a voz do exator.
Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
O pequeno e o grande ali estão e o servo está livre de seu senhor.
Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
Por que se concede luz ao aflito, e vida aos amargurados de alma;
Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
que anelam pela morte sem que ela venha, e cavam em procura dela mais do que de tesouros escondidos;
Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
que muito se regozijam e exultam, quando acham a sepultura?
Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
Sim, por que se concede luz ao homem cujo caminho está escondido, e a quem Deus cercou de todos os lados?
Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
Pois em lugar de meu pão vem o meu suspiro, e os meus gemidos se derramam como água.
Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
Porque aquilo que temo me sobrevém, e o que receio me acontece.
Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
Não tenho repouso, nem sossego, nem descanso; mas vem a perturbação.
Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.