Psalms 102

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

Bön av en betryckt, när han försmäktar och utgjuter sitt bekymmer inför HERREN.

Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

 HERRE, hör min bön,  och låt mitt rop komma inför dig.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

 Dölj icke ditt ansikte för mig,      när jag är i nöd.  Böj ditt öra till mig;  när jag ropar,      så skynda att svara mig.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

 Ty mina dagar hava försvunnit såsom rök,  benen i min kropp äro förtorkade såsom av eld.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

 Mitt hjärta är förbränt såsom gräs och förvissnat;  ty jag förgäter att äta mitt bröd.

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

 För min högljudda suckans skull  tränga benen i min kropp ut till huden.

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

 Jag är lik en pelikan i öknen,  jag är såsom en uggla bland ruiner.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

 Jag får ingen sömn och har blivit lik      en ensam fågel på taket.

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

 Hela dagen smäda mig mina fiender;  de som rasa mot mig förbanna med mitt namn.

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

 Ty jag äter aska såsom bröd  och blandar min dryck med gråt,

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

 för din vredes och förtörnelses skull,  därför att du har gripit mig och kastat mig bort.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

 Mina dagar äro såsom skuggan, när den förlänges,  och jag själv förvissnar såsom gräs.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

 Men du, o HERRE,      tronar evinnerligen,  och din åminnelse varar från släkte till släkte.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

 Du skall stå upp      och förbarma dig över Sion;  se, det är tid att du bevisar det nåd;      ja, stunden har kommit.

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

 Ty dina tjänare hava dess stenar kära  och ömka sig över dess grus.

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

 Då skola hedningarna frukta HERRENS namn  och alla jordens konungar din härlighet,

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

 när en gång HERREN har byggt upp Sion  och uppenbarat sig i sin härlighet;

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

 när han har vänt sig till de utblottades bön  och upphört att förakta deras bön.

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

 Det skall tecknas upp      för ett kommande släkte,  och det folk som varder skapat      skall lova HERREN,

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

 att han har blickat ned      från sin heliga höjd,  att HERREN har skådat      från himmelen ned till jorden,

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

 för att höra den fångnes klagan,  för att befria dödens barn,

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

 på det att man i Sion      må förkunna HERRENS namn  och hans lov i Jerusalem,

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

 när alla folk församlas,  och alla riken, för att tjäna HERREN.

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

 Han har på vägen nedböjt min kraft,  han har förkortat mina dagar.

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

 Jag säger: Min Gud,      tag mig icke bort i mina halva dagar,  du vilkens år vara från släkte till släkte.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

 I urtiden lade du jordens grund,  och himlarna äro dina händer verk:

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

 de skola förgås, men du förbliver,  de skola alla nötas ut såsom en klädnad;  du skall förvanda dem såsom man byter om sin dräkt, och de fara hän.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

 Men du är densamme,  och dina år skola icke hava någon ände. [ (Psalms 102:29)  Dina tjänares barn skola få bo i landet,  och deras avkomma skall bestå inför dig. ]