Job 3

Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

Därefter upplät Job sin mun och förbannade sin födelsedag;

I zawołał Ijob, mówiąc:

Job tog till orda och sade:

Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

 Må den dag utplånas, på vilken jag föddes,  och den natt som sade: »Ett gossebarn är avlat.»

Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

 Må den dagen vändas i mörker,  må Gud i höjden ej fråga efter den  och intet dagsljus lysa däröver.

Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

 Mörkret och dödsskuggan börde den åter,  molnen lägre sig över den;  förskräcke den allt som kan förmörka en dag.

Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

 Den natten må gripas av tjockaste mörker;  ej må den få fröjda sig bland årets dagar,  intet rum må den finna inom månadernas krets.

Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

 Ja, ofruktsam blive den natten,  aldrig höje sig jubel under den.

Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

 Må den förbannas av dem som besvärja dagar,  av dem som förmå mana upp Leviatan.

Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

 Må dess grynings stjärnor förmörkas,  efter ljus må den bida, utan att det kommer,  morgonrodnadens ögonbryn må den aldrig få se;

Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

 eftersom den ej tillslöt dörrarna till min moders liv,  ej lät olyckan förbliva dold för mina ögon.

Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

 Varför fick jag ej dö strax i modersskötet,  förgås vid det jag kom ut ur min moders liv?

Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

 Varför funnos knän mig till mötes,  och varför bröst, där jag fick di?

Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

 Hade så icke skett, låge jag nu i ro,  jag finge då sova, jag njöte då min vila,

Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

 vid sidan av konungar och rådsherrar i landet,  män som byggde sig palatslika gravar,

Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

 ja, vid sidan av furstar som voro rika på guld  och hade sina hus uppfyllda av silver;

Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

 eller vore jag icke till, lik ett nedgrävt foster,  lik ett barn som aldrig fick se ljuset.

Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

 Där hava ju de ogudaktiga upphört att rasa,  där få de uttröttade komma till vila;

Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

 där hava alla fångar fått ro,  de höra där ingen pådrivares röst.

Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

 Små och stora äro där varandra lika,  trälen har där blivit fri ifrån sin herre.

Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

 Varför skulle den olycklige skåda ljuset?  Ja, varför gives liv åt dem som plågas så bittert,

Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

 åt dem som vänta efter döden, utan att den kommer,  och spana därefter mer än efter någon skatt,

Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

 åt dem som skulle glädjas -- ja, intill jubel --  och fröjda sig, allenast de funne sin grav;

Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

 varför åt en man vilkens väg är höljd i mörker,  åt en man så kringstängd av Gud?

Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

 Suckan har ju blivit mitt dagliga bröd,  och såsom vatten strömma mina klagorop.

Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

 ty det som ingav mig förskräckelse, det drabbar mig nu,  och vad jag fruktade för, det kommer över mig.

Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.

 Jag får ingen rast, ingen ro, ingen vila;  ångest kommer över mig.