Job 30

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado.

Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

Porque ¿para qué yo habría menester la fuerza de sus manos, En los cuales había perecido con el tiempo?

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

Por causa de la pobreza y del hambre andaban solos; Huían á la soledad, á lugar tenebroso, asolado y desierto.

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

Que cogían malvas entre los arbustos, Y raíces de enebro para calentarse.

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Eran echados de entre las gentes, Y todos les daban grita como al ladrón.

Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

Habitaban en las barrancas de los arroyos, En las cavernas de la tierra, y en las rocas.

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

Bramaban entre las matas, Y se reunían debajo de las espinas.

Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

Hijos de viles, y hombres sin nombre, Más bajos que la misma tierra.

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

Y ahora yo soy su canción, Y he sido hecho su refrán.

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

Abomínanme, aléjanse de mí, Y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió, Por eso se desenfrenaron delante de mi rostro.

Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

Á la mano derecha se levantaron los jóvenes; Empujaron mis pies, Y sentaron contra mí las vías de su ruina.

Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

Mi senda desbarataron, Aprovecháronse de mi quebrantamiento, Contra los cuales no hubo ayudador.

Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

Vinieron como por portillo ancho, Revolviéronse á mi calamidad.

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Hanse revuelto turbaciones sobre mí; Combatieron como viento mi alma, Y mi salud pasó como nube

A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

Y ahora mi alma está derramada en mí; Días de aflicción me han aprehendido.

Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

De noche taladra sobre mí mis huesos, Y mis pulsos no reposan.

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Con la grande copia de materia mi vestidura está demudada; Cíñeme como el cuello de mi túnica.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Derribóme en el lodo, Y soy semejante al polvo y á la ceniza.

Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

Clamo á ti, y no me oyes; Preséntome, y no me atiendes.

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

Haste tornado cruel para mí: Con la fortaleza de tu mano me amenazas.

Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

Levantásteme, é hicísteme cabalgar sobre el viento, Y disolviste mi sustancia.

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Porque yo conozco que me reduces á la muerte; Y á la casa determinada á todo viviente.

Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿Clamarán los sepultados cuando él los quebrantare?

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

¿No lloré yo al afligido? Y mi alma ¿no se entristeció sobre el menesteroso?

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

Cuando esperaba yo el bien, entonces vino el mal; Y cuando esperaba luz, la oscuridad vino.

Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

Mis entrañas hierven, y no reposan; Días de aflicción me han sobrecogido.

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Denegrido ando, y no por el sol: Levantádome he en la congregación, y clamado.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

He venido á ser hermano de los dragones, Y compañero de los búhos.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía.

Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.

Y hase tornado mi arpa en luto, Y mi órgano en voz de lamentadores.