Psalms 102

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

(O rugăciune a unui nenorocit, cînd este doborît de întristare şi îşi varsă plîngerea înaintea Domnului.) Doamne, ascultă-mi rugăciunea, şi s'ajungă strigătul meu pînă la Tine!

Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Nu-mi ascunde Faţa Ta în ziua necazului meu! Pleacă-Ţi urechea spre mine, cînd strig! Ascultă-mă degrab!

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Căci zilele mele pier ca fumul, şi oasele îmi ard ca un tăciune.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Inima îmi este lovită, şi mi se usucă întocmai ca iarba; pînă şi pînea uit să mi -o mănînc.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Aşa de mari îmi sînt gemetele, că mi se lipesc oasele de carne.

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Seamăn cu pelicanul din pustie, sînt ca o cucuvaie din dărîmături;

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

nu mai pot dormi, şi sînt ca pasărea singuratică pe un acoperiş.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

În fiecare zi mă bătjocoresc vrăjmaşii mei, şi protivnicii mei jură pe mine în mînia lor.

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Mănînc ţărînă în loc de pîne, şi îmi amestec lacrămile cu băutura,

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

din pricina mîniei şi urgiei Tale; căci Tu m'ai ridicat, şi m'ai aruncat departe.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Zilele mele sînt ca o umbră gata să treacă, şi mă usuc ca iarba.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Dar Tu, Doamne, Tu împărăţeşti pe vecie, şi pomenirea Ta ţine din neam în neam.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Tu Te vei scula, şi vei avea milă de Sion; căci este vremea să te înduri de el, a venit vremea hotărîtă pentru el.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Căci robii Tăi iubesc pietrele Sionului, şi le e milă de ţărîna lui.

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Atunci se vor teme neamurile de Numele Domnului, şi toţi împăraţii pămîntului de slava Ta.

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Da, Domnul va zidi iarăş Sionul, şi Se va arăta în slava Sa.

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

El ia aminte la rugăciunea nevoiaşului, şi nu -i nesocoteşte rugăciunea.

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Să se scrie lucrul acesta pentru neamul de oameni care va veni, şi poporul, care se va naşte, să laude pe Domnul!

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Căci El priveşte din înălţimea sfinţeniei Lui; Domnul priveşte din ceruri pe pămînt,

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

ca să audă gemetele prinşilor de război, si să izbăvească pe cei ce sînt pe moarte;

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

pentru ca ei să vestească în Sion Numele Domnului, şi laudele lui în Ierusalim,

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

cînd se vor strînge toate popoarele, şi toate împărăţiile, ca să slujească Domnului.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

El mi -a frînt puterea în drum, şi mi -a scurtat zilele,

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Eu zic: ,,Dumnezeule, nu mă lua la jumătatea zilelor mele, Tu, ai cărui ani ţin vecinic!``

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Tu ai întemeiat în vechime pămîntul, şi cerurile sînt lucrarea mînilor Tale.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Ele vor pieri, dar Tu vei rămînea; toate se vor învechi ca o haină; le vei schimba ca pe un veşmînt, şi se vor schimba.

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Dar Tu rămîi Acelaş, şi anii Tăi nu se vor sfîrşi.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

Fiii robilor Tăi îşi vor locui ţara, şi sămînţa lor va rămînea înaintea Ta.