Job 13

Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.
Nana, kua kitea katoatia tenei e toku kanohi, kua rongo toku taringa, kua mohio.
Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.
Ko ta koutou e mohio na, ko taku ano tena e mohio nei: kahore hoki ahau i hoki iho i a koutou.
Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.
Ina, e whai kupu ano ahau ki te Kaha Rawa: a e hiahia ana ki te korerorero ki te Atua.
Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.
Ko koutou ia, he hunga tito i te teka, he rata horihori noa koutou katoa.
Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.
Te pai na, me i mutu rawa a koutou korero! Ko to koutou whakaaro nui hoki tena.
Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.
Tena ra, whakarongo mai ki taku tautohe, maharatia nga whawhai a oku ngutu.
Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?
Me tautoko ta te Atua ki te kupu kino? me tautoko ranei tana ki te tinihanga?
Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?
Ka whakapai kanohi koia koutou ki a ia? Ma koutou ranei ta te Atua tautohe?
Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?
He pai ranei kia rapua ta koutou e ia? E maminga ranei koutou ki a ia, e pera me tetahi ka maminga nei ki te tangata?
Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.
He pono ka whakahe ia ki a koutou ki te whakapai puku koutou i te kanohi.
Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?
E kore ranei koutou e mataku ki tona nui? E kore ranei te wehi ki a ia e tau ki a koutou?
Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.
Ko a koutou pepeha nunui he whakatauki no te pungarehu, ko o koutou parepare he parepare paru.
Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.
Kati te korero, waiho noa iho ahau, kia korero ai ahau, ahakoa pa mai te aha ki ahau.
Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?
He aha oku kikokiko i ngaua ai e oku niho? He aha toku wairua i waiho ai e ahau i roto i toku ringa?
Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.
Ahakoa whakamate noa ia i ahau, ka tatari tonu ahau ki a ia: otiia ka mau tonu ahau ki oku ara i tona aroaro.
Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;
Ko tenei hoki hei oranga moku; e kore hoki te tangata atuakore e tae mai ki tona aroaro.
Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.
Ata whakarongo ki aku korero: kia anga mai o koutou taringa ki taku e whakapuaki nei.
Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.
Na kua takoto taku mo te whakawa; e mohio ana ahau he tika ahau.
Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?
Ko wai ia hei totohe ki ahau? Ka whakarongo puku hoki ahau aianei, a ka hemo ahau.
Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.
Engari kaua nga mea e rua e meatia mai ki ahau; katahi ahau ka kore e huna i ahau i tou mata.
Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.
Kia matara atu tou ringa ki tawhiti i ahau; a kaua ahau e whakawehia e te mataku ki a koe.
Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.
Ko reira, mau e karanga, a maku e whakao atu; maku ranei e korero, a mau e whakahoki kupu mai ki ahau.
Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.
Ka hia ra oku kino, oku hara? Meinga ahau kia matau ki toku he me toku hara.
Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?
He aha tou mata i huna ai e koe? He aha ahau i kiia ai e koe he hoariri?
Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?
E kapokapohia ranei e koe te pakawha e puhia haeretia ana? E whaia ranei e koe te papapa maroke?
Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;
Kei te tuhituhi na hoki koe i nga mea kawa moku, e mea ana hoki kia riro mai i ahau nga he o toku taitamarikitanga.
I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.
Karapitia iho e koe oku waewae ki te rakau, he mea tohu nau oku ara katoa, a he mea tuhi nau oku takahanga waewae tawhio noa:
Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.
Ahakoa toku rite kei te mea pirau, e memeha noa ana, kei te kakahu e kainga ana e te purehurehu.