Job 3

Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.

I zawołał Ijob, mówiąc:

E prese a dire così:

Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

"Perisca il giorno ch’io nacqui e la notte che disse: "E’ concepito un maschio!"

Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

Quel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Iddio dall’alto, né splenda sovr’esso raggio di luce!

Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

Se lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti sovr’esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempian di paura!

Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

Quella notte diventi preda d’un buio cupo, non abbia la gioia di contar tra i giorni dell’anno, non entri nel novero de’ mesi!

Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

Quella notte sia notte sterile, e non vi s’oda grido di gioia.

Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

La maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.

Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non miri le palpebre dell’alba,

Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

poiché non chiuse la porta del seno che mi portava, e non celò l’affanno agli occhi miei.

Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

Perché non morii nel seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dalle sue viscere?

Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

Perché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?

Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Ora mi giacerei tranquillo, dormirei, ed avrei così riposo

Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

coi re e coi consiglieri della terra che si edificarono mausolei,

Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

coi principi che possedean dell’oro e che empiron d’argento le lor case;

Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

o, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.

Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

Là cessano gli empi di tormentare gli altri. Là riposano gli stanchi,

Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

là i prigioni han requie tutti insieme, senz’udir voce d’aguzzino.

Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

Piccoli e grandi sono là del pari, e lo schiavo è libero del suo padrone.

Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

Perché dar la luce all’infelice e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza,

Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

i quali aspettano la morte che non viene, e la ricercano più che i tesori nascosti,

Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

e si rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba?

Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

Perché dar vita a un uomo la cui via è oscura? e che Dio ha stretto in un cerchio?

Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

Io sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spandono com’acqua.

Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

Non appena temo un male, ch’esso mi colpisce; e quel che pavento, mi piomba addosso.

Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.

Non trovo posa, né requie, né pace, il tormento è continuo!"