Psalms 102

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

Prière d'un malheureux, lorsqu'il est abattu et qu'il répand sa plainte devant l'Eternel. Eternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu'à toi!

Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m'exaucer!

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Car mes jours s'évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Mon coeur est frappé et se dessèche comme l'herbe; J'oublie même de manger mon pain.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Mes gémissements sont tels Que mes os s'attachent à ma chair.

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Je n'ai plus de sommeil, et je suis Comme l'oiseau solitaire sur un toit.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Chaque jour mes ennemis m'outragent, Et c'est par moi que jurent mes adversaires en fureur.

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m'as soulevé et jeté au loin.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Mes jours sont comme l'ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l'herbe.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Mais toi, Eternel! tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d'avoir pitié d'elle, Le temps fixé est à son terme;

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Alors les nations craindront le nom de l'Eternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Oui, l'Eternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l'Eternel!

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l'Eternel regarde sur la terre,

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Afin qu'ils publient dans Sion le nom de l'Eternel, Et ses louanges dans Jérusalem,

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

Quand tous les peuples s'assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l'Eternel.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Je dis: Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s'useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s'affermira devant toi.