Job 3

Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

Après cela, Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.

I zawołał Ijob, mówiąc:

Il prit la parole et dit:

Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

Périsse le jour où je suis né, Et la nuit qui dit: Un enfant mâle est conçu!

Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

Ce jour! qu'il se change en ténèbres, Que Dieu n'en ait point souci dans le ciel, Et que la lumière ne rayonne plus sur lui!

Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

Que l'obscurité et l'ombre de la mort s'en emparent, Que des nuées établissent leur demeure au-dessus de lui, Et que de noirs phénomènes l'épouvantent!

Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

Cette nuit! que les ténèbres en fassent leur proie, Qu'elle disparaisse de l'année, Qu'elle ne soit plus comptée parmi les mois!

Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

Que cette nuit devienne stérile, Que l'allégresse en soit bannie!

Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

Qu'elle soit maudite par ceux qui maudissent les jours, Par ceux qui savent exciter le léviathan!

Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

Que les étoiles de son crépuscule s'obscurcissent, Qu'elle attende en vain la lumière, Et qu'elle ne voie point les paupières de l'aurore!

Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

Car elle n'a pas fermé le sein qui me conçut, Ni dérobé la souffrance à mes regards.

Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

Pourquoi ne suis-je pas mort dans le ventre de ma mère? Pourquoi n'ai-je pas expiré au sortir de ses entrailles?

Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

Pourquoi ai-je trouvé des genoux pour me recevoir, Et des mamelles pour m'allaiter?

Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Je serais couché maintenant, je serais tranquille, Je dormirais, je reposerais,

Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

Avec les rois et les grands de la terre, Qui se bâtirent des mausolées,

Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

Avec les princes qui avaient de l'or, Et qui remplirent d'argent leurs demeures.

Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

Ou je n'existerais pas, je serais comme un avorton caché, Comme des enfants qui n'ont pas vu la lumière.

Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

Là ne s'agitent plus les méchants, Et là se reposent ceux qui sont fatigués et sans force;

Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

Les captifs sont tous en paix, Ils n'entendent pas la voix de l'oppresseur;

Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

Le petit et le grand sont là, Et l'esclave n'est plus soumis à son maître.

Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

Pourquoi donne-t-il la lumière à celui qui souffre, Et la vie à ceux qui ont l'amertume dans l'âme,

Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

Qui espèrent en vain la mort, Et qui la convoitent plus qu'un trésor,

Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

Qui seraient transportés de joie Et saisis d'allégresse, s'ils trouvaient le tombeau?

Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

A l'homme qui ne sait où aller, Et que Dieu cerne de toutes parts?

Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

Mes soupirs sont ma nourriture, Et mes cris se répandent comme l'eau.

Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

Ce que je crains, c'est ce qui m'arrive; Ce que je redoute, c'est ce qui m'atteint.

Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.

Je n'ai ni tranquillité, ni paix, ni repos, Et le trouble s'est emparé de moi.