Psalms 102

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

Raadollisen rukous, kuin hän murheissansa on, ja valituksensa Herran eteen vuodattaa. Herra, kuule minun rukoukseni, ja anna minun huutoni tykös tulla!

Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Älä kasvojas minulta peitä hädässä: kallista korvas minun puoleeni; koska minä sinua rukoilen, niin kuule pian minun rukoukseni.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Sillä minun päiväni ovat kuluneet niinkuin savu, ja minun luuni ovat poltetut niinkuin kekäle.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Minun sydämeni on lyöty ja kuivettunut niinkuin heinä, niin että minä myös unohdan leipäni syödä.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Minun luuni tarttuvat lihaani huokauksestani.

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Minä olen niinkuin ruovonpäristäjä korvessa: minä olen niinkuin hyypiä hävitetyissä kaupungeissa.

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Minä valvon, ja olen niinkuin yksinäinen lintu katon päällä.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Joka päivä häpäisevät viholliseni minua, ja jotka minua syljeskelevät, vannovat minun kauttani.

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Sillä minä syön tuhkaa niinkuin leipää, ja sekoitan juomani itkulla,

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Sinun uhkaukses ja vihas tähden, ettäs minun nostanut olet ja paiskannut maahan.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Minun päiväni ovat kuluneet niinkuin varjo, ja minä kuivetun niinkuin ruoho.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Mutta sinä, Herra, pysyt ijankaikkisesti, ja sinun muistos sukukunnasta sukukuntaan.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Nouse siis ja armahda Zionia; sillä aika on häntä armahtaa, ja aika on tullut.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Sillä sinun palvelias halajavat sitä rakentaa, ja näkisivät mielellänsä, että hänen kivensä ja kalkkinsa valmiit olisivat,

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Että pakanat Herran nimeä pelkäisivät, ja kaikki kuninkaat maan päällä sinun kunniaas.

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Kuin Herra rakentaa Zionin, niin hän nähdään kunniassansa.

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Hän kääntää itsensä hyljättyjen rukouksen puoleen, ja ei katso heidän rukoustansa ylön.

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Se pitää kirjoitettaman tulevaisille sukukunnille, ja se kansa, joka luodaan, pitää kiittämän Herraa.

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Sillä hän katselee pyhästä korkeudestansa: Herra näkee taivaasta maan päälle,

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Että hän kuulee vankein huokaukset, ja kirvoittaa kuoleman lapset;

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Että he saarnaavat Herran nimeä Zionissa, ja hänen kiitostansa Jerusalemissa,

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

Koska kansat ynnä kokoontuvat, ja valtakunnat, Herraa palvelemaan.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

Hän nöyryyttää tiellä minun voimani: hän lyhentää minun päiväni.

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Minä sanoin: minun Jumalani, älä minua ota pois keski-ijässäni: sinun ajastaikas pysyvät suvusta sukuun.

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Sinä olet muinen maan perustanut, ja taivaat ovat sinun käsialas.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Ne katoovat, mutta sinä pysyt: ne kaikki vanhenevat niinkuin vaate: ne muuttuvat niinkuin vaate, koska sinä heitä muuttelet.

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Mutta sinä pysyt niinkuin sinä olet, ja sinun vuotes ei lopu.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

Sinun palveliais lapset pysyvät ja heidän sikiänsä sinun edessäs menestyvät.