Psalms 102

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.