Job 3

Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

I zawołał Ijob, mówiąc:

Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.

Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.