Job 4

Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:

Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.

La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.