Job 30

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Maar nu lachen over mij minderen dan ik van dagen, welker vaderen ik versmaad zou hebben, om bij de honden mijner kudde te stellen.

Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

Waartoe zou mij ook geweest zijn de krachten hunner handen? Zij was door ouderdom in hen vergaan.

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

Die door gebrek en honger eenzaam waren, vliedende naar dorre plaatsen, in het donkere, woeste en verwoeste.

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

Die ziltige kruiden plukten bij de struiken, en welker spijze was de wortel der jeneveren.

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

Zij werden uit het midden uitgedreven; (men jouwde over hen, als over een dief),

Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

Opdat zij wonen zouden in de kloven der dalen, de holen des stofs en der steenrotsen.

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

Zij schreeuwden tussen de struiken; onder de netelen vergaderden zij zich.

Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

Zij waren kinderen der dwazen, en kinderen van geen naam; zij waren geslagen uit den lande.

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een klapwoord.

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

Zij hebben een gruwel aan mij, zij maken zich verre van mij, ja, zij onthouden het speeksel niet van mijn aangezicht.

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

Want Hij heeft mijn zeel losgemaakt, en mij bedrukt; daarom hebben zij den breidel voor mijn aangezicht afgeworpen.

Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

Ter rechterhand staat de jeugd op, stoten mijn voeten uit, en banen tegen mij hun verderfelijke wegen.

Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

Zij breken mijn pad af, zij bevorderen mijn ellende; zij hebben geen helper van doen.

Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

Zij komen aan, als door een wijde breuk; onder de verwoesting rollen zij zich aan.

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

Men is met verschrikkingen tegen mij gekeerd; elk een vervolgt als een wind mijn edele ziel, en mijn heil is als een wolk voorbijgegaan.

A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

Daarom stort zich nu mijn ziel in mij uit; de dagen des druks grijpen mij aan.

Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen rusten niet.

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

Door de veelheid der kracht is mijn kleed veranderd; Hij omgordt mij als de kraag mijns roks.

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Hij heeft mij in het slijk geworpen, en ik ben gelijk geworden als stof en as.

Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

Ik schrei tot U, maar Gij antwoordt mij niet; ik sta, maar Gij acht niet op mij.

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

Gij zijt veranderd in een wrede tegen mij; door de sterkte Uwer hand wederstaat Gij mij hatelijk.

Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

Gij heft mij op in den wind; Gij doet mij daarop rijden, en Gij versmelt mij het wezen.

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

Want ik weet, dat Gij mij ter dood brengen zult, en tot het huis der samenkomst aller levenden.

Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

Maar Hij zal tot den aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij henlieden geschrei in zijn verdrukking?

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

Weende ik niet over hem, die harde dagen had? Was mijn ziel niet beangst over den nooddruftige?

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

Nochtans toen ik het goede verwachtte, zo kwam het kwade; toen ik hoopte naar het licht, zo kwam de donkerheid.

Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

Mijn ingewand ziedt, en is niet stil; de dagen der verdrukking zijn mij voorgekomen.

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Ik ga zwart daarheen, niet van de zon; opstaande schreeuw ik in de gemeente.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge struisen.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken van dorrigheid.

Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.

Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot een stem der wenenden.