Job 3

Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.

Derefter oplod Job sin Mund og forbandede sin Dag,

I zawołał Ijob, mówiąc:

og Job tog til Orde og sagde:

Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!

Bort med den Dag, jeg fødtes, den Nat, der sagde: "Se, en Dreng!"

Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!

Denne Dag vorde Mørke, Gud deroppe spørge ej om den, over den stråle ej Lyset frem!

Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!

Mulm og Mørke løse den ind, Tåge lægge sig over den, Formørkelser skræmme den!

Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!

Mørket tage den Nat, den høre ej hjemme blandt Årets Dage, den komme ikke i Måneders Tal!

Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!

Ja, denne Nat vorde gold, der lyde ej Jubel i den!

Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!

De, der besværger Dage, forbande den, de, der har lært at hidse Livjatan";

Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!

dens Morgenstjerner formørkes, den bie forgæves på Lys, den skue ej Morgenrødens Øjenlåg,

Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.

fordi den ej lukked mig Moderlivets Døre og skjulte Kvide for mit Blik!

Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?

Hvi døde jeg ikke i Moders Liv eller udånded straks fra Moders Skød?

Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?

Hvorfor var der Knæ til at tage imod mig, hvorfor var der Bryster at die?

Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Så havde jeg nu ligget og hvilet, så havde jeg slumret i Fred

Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;

blandt Konger og Jordens Styrere, der bygged sig Gravpaladser,

Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

blandt Fyrster, rige på Guld, som fyldte deres Huse med Sølv.

Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?

Eller var jeg dog som et nedgravet Foster. som Børn, der ikke fik Lyset at se!

Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

Der larmer de gudløse ikke mer, der hviler de trætte ud,

Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,

alle de fangne har Ro, de hører ej Fogedens Røst;

Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

små og store er lige der og Trællen fri for sin Herre.

Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?

Hvi giver Gud de lidende Lys, de bittert sørgende Liv,

Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;

dem, som bier forgæves på Døden, graver derefter som efter Skatte,

Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.

som glæder sig til en Stenhøj, jubler, når de finder deres Grav

Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?

en Mand, hvis Vej er skjult, hvem Gud har stænget inde?

Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;

Thi Suk er blevet mit daglige Brød, mine Ve råb strømmer som Vand.

Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.

Thi hvad jeg gruer for, rammer mig, hvad jeg bæver for, kommer over mig.

Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.

Knap har jeg Fred, og knap har jeg Ro, knap har jeg Hvile, så kommer Uro!