Job 13

Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.

Aj, všecko to vidělo oko mé, slyšelo ucho mé, a srozumělo tomu.

Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.

Jakož vy znáte to, znám i já, nejsem zpozdilejší než vy.

Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.

Jistě žeť já s Všemohoucím mluviti, a s Bohem silným o svou při jednati budu.

Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.

Nebo vy jste skladatelé lži, a lékaři marní všickni vy.

Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.

Ó kdybyste aspoň mlčeli, a bylo by vám to za moudrost.

Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.

Slyštež medle odpory mé, a důvodů rtů mých pozorujte.

Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?

Zdali zastávajíce Boha silného, mluviti máte nepravost? Aneb za něho mluviti máte lest?

Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?

Zdaliž osobu jeho přijímati budete, a o Boha silného se zasazovati?

Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?

Zdaž vám to k dobrému bude, když na průbu vezme vás, že jakož člověk oklamán bývá, oklamati jej chcete?

Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.

V pravdě žeť vám přísně domlouvati bude, budete-li povrchně osoby jeho šetřiti.

Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?

Což ani důstojnost jeho vás nepředěšuje, ani strach jeho nepřikvačuje vás?

Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.

Všecka vzácnost vaše podobná jest popelu, a hromadám bláta vyvýšení vaše.

Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.

Postrptež mne, nechať já mluvím, přiď na mne cokoli.

Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?

Pročež bych trhati měl maso své zuby svými, a duši svou klásti v ruku svou?

Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.

By mne i zabil, což bych v něho nedoufal? A však cesty své před oblíčej jeho předložím.

Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;

Onť sám jest spasení mé; nebo před oblíčej jeho pokrytec nepřijde.

Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.

Poslouchejte pilně řeči mé, a zprávu mou pusťte v uši své.

Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.

Aj, jižť začínám pře své vésti, vím, že zůstanu spravedliv.

Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?

Kdo jest, ješto by mi odpíral, tak abych nyní umlknouti a umříti musil?

Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.

Toliko té dvoji věci, ó Bože, nečiň mi, a tehdy před tváří tvou nebudu se skrývati:

Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.

Ruku svou vzdal ode mne, a hrůza tvá nechť mne neděsí.

Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.

Zatím povolej mne, a buduť odpovídati; aneb nechať já mluvím, a odpovídej mi.

Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.

Jak mnoho jest mých nepravostí a hříchů? Přestoupení mé a hřích můj ukaž mi.

Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?

Proč tvář svou skrýváš, a pokládáš mne sobě za nepřítele?

Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?

Zdaliž list větrem se zmítající potříti chceš, a stéblo suché stihati budeš?

Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;

Že zapisuješ proti mně hořkosti, a dáváš mi v dědictví nepravosti mladosti mé,

I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.

A dáváš do klady nohy mé, a šetříš všech stezek mých, na paty noh mých našlapuješ;

Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.

Ješto člověk jako hnis kazí se, a jako roucho, kteréž jí mol.