Psalms 22

Til sangmesteren; efter "Morgenrødens hind"; en salme av David.

خدای من، خدای من! چرا مرا ترک کردی؟ چرا از من دور هستی و کمکم نمی‌کنی و به فریادم نمی‌رسی؟

Min Gud! Min Gud! Hvorfor har du forlatt mig? Langt borte fra min frelse er min klages ord.

آه، ای خدای من، روزها التماس می‌کنم و تو جواب نمی‌دهی، شبها ناله و زاری می‌کنم و آرام ندارم.

Min Gud! Jeg roper om dagen, og du svarer ikke, og om natten, og jeg får ikke tie.

امّا تو به عنوان تنها قدّوس، بر تخت سلطنت نشسته‌ای و بنی‌اسرائیل تو را ستایش می‌کنند.

Og du er dog hellig, du som troner over Israels lovsanger.

نیاکان ما بر تو توکّل کردند، آنها توکّل نمودند و تو آنها را نجات دادی.

Til dig satte våre fedre sin lit; de satte sin lit til dig, og du utfridde dem.

به حضور تو زاری نمودند و رهایی یافتند. به تو پناه آوردند و ناامید نشدند.

Til dig ropte de, og de blev reddet; til dig satte de sin lit, og de blev ikke til skamme.

امّا من کِرم هستم، نه انسان. نزد همه‌کس خوار و خفیف شده‌ام.

Men jeg er en orm og ikke en mann, menneskers spott og folks forakt.

هر که مرا می‌بیند مسخره‌ام می‌کند، آنها سر خود را می‌جنبانند.

Alle de som ser mig, spotter mig, vrenger munnen, ryster på hodet og sier:

و می‌گویند: «تو به خداوند توکّل کردی، چرا او تو را نجات نمی‌دهد؟ اگر خداوند تو را دوست دارد، چرا به تو کمک نمی‌کند.»

Sett din vei i Herrens hånd! Han skal redde ham, han skal utfri ham, siden han har behag i ham.

تو بودی که مرا از رحم مادر به دنیا آوردی و در آغوش او از من مراقبت نمودی.

Ja, du er den som drog mig frem av mors liv, som lot mig hvile trygt ved min mors bryst.

از همان روز تولّدم، تو خدای من بوده‌ای و من به تو توکّل نموده‌ام.

På dig er jeg kastet fra mors liv; fra min mors skjød er du min Gud.

از من دور مشو، زیرا مشکلات نزدیک است و کسی نیست که به من کمک کند.

Vær ikke langt borte fra mig! for trengselen er nær, og det er ingen hjelper.

دشمنان بسیاری همچون گاوانِ نرِ سرزمینِ باشان، مرا احاطه کرده‌اند،

Sterke okser omringer mig, Basans okser kringsetter mig.

و مانند شیرانِ درّنده و غرّان دهان خود را برای من بازکرده‌اند.

De spiler op sin munn imot mig som en sønderrivende og brølende løve.

قوّت من از من بیرون رفته، همچون آبی که برروی زمین ریخته باشد، بند‌بند استخوانهایم از هم جدا شده، و دلم مانند موم در سینه‌ام آب شده است.

Jeg er utøst som vann, og alle mine ben skiller sig at; mitt hjerte er som voks, smeltet midt i mitt liv.

گلویم همچون سفال خشک شده و زبانم به سقف دهانم چسبیده است و تو مرا بر روی خاک، در حال مرگ رها کرده‌ای.

Min kraft er optørket som et potteskår, og min tunge henger fast ved mine gommer, og i dødens støv legger du mig.

دشمنان، یعنی این گروه شریر، مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند و دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

For hunder omringer mig, de ondes hop kringsetter mig; de har gjennemboret mine hender og mine føtter.

استخوانهایم از لاغری شمرده می‌شوند. دشمنانم به من خیره شده‌اند.

Jeg kan telle alle mine ben; de ser til, de ser på mig med lyst.

لباسهایم را بین خود تقسیم می‌کنند و بر ردای من قرعه می‌اندازند.

De deler mine klær mellem sig og kaster lodd om min kjortel.

امّا تو ای خداوند، از من دور مشو! ای یاور من، به دادم برس!

Men du? Herre, vær ikke langt borte, du min styrke, skynd dig å hjelpe mig!

مرا از دَمِ شمشیر نجات بده، مرا از چنگ این سگها رهایی ده.

Redd min sjel fra sverdet, mitt eneste fra hunders vold!

مرا از دهان این شیرها نجات بده، و جان مرا از دست شاخهای گاوان وحشی برهان.

Frels mig fra løvens gap, og fra villoksenes horn - du bønnhører mig!

کارهای تو را برای قوم خود بیان خواهم کرد، تو را در حضور پرستندگانت ستایش خواهم نمود.

Jeg vil kunngjøre ditt navn for mine brødre, midt i menigheten vil jeg love dig.

ای خادمان خداوند، او را ستایش نمایید، ای فرزندان یعقوب، او را گرامی بدارید، ای بنی‌اسرائیل، او را پرستش نمایید،

I som frykter Herren, lov ham, all Jakobs ætt, ær ham, og frykt for ham, all Israels ætt!

زیرا او رنج دیدگان را فراموش نمی‌کند و روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و مستجاب می‌نماید.

For han har ikke foraktet og ikke avskydd den elendiges elendighet og ikke skjult sitt åsyn for ham; men da han ropte til ham, hørte han.

در میان جماعتی بزرگ، تو را پرستش خواهم نمود! نذرهای خود را در مقابل پرستندگانت ادا خواهم کرد.

Fra dig utgår min pris i en stor forsamling; mine løfter vil jeg holde for deres øine som frykter ham.

فقیران هرقدر که بخواهند، خواهند خورد و سیر خواهند شد، جویندگان خداوند، خدا شما را همیشه کامیاب سازد.

De saktmodige skal ete og bli mette; de som søker Herren, skal love ham; eders hjerte leve til evig tid!

مردم سراسر جهان، خداوند را به یاد خواهند آورد و همهٔ اقوام عالم به سوی وی خواهند آمد و او را پرستش خواهند کرد.

Alle jordens ender skal komme det i hu og vende om til Herren, og alle folkenes slekter skal tilbede for ditt åsyn.

خداوند پادشاه است و بر همهٔ ملتّها فرمانروایی خواهد کرد.

For riket hører Herren til, og han hersker over folkene.

همهٔ متکبّران جهان در پیشگاه او تعظیم خواهند کرد، تمام انسانهای فانی در مقابل او سجده خواهند نمود.

Alle jordens rikmenn skal ete og tilbede; for hans åsyn skal alle de bøie sig som stiger ned i støvet, og den som ikke kan holde sin sjel i live.

آیندگان، خداوند را خواهند پرستید؛ مردم دربارهٔ خداوند برای نسلهای آینده تعریف خواهند کرد.

Efterkommerne skal tjene ham, der skal fortelles om Herren til efterslekten. De skal komme og kunngjøre hans rettferdighet for det folk som blir født, at han har gjort det.

آنانی که هنوز متولّد نشده‌اند، خواهند شنید که خداوند قوم خود را نجات داده است.