Job 30

But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to have set with the dogs of my flock.

“Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlar Benimle alay etmekte, Oysa babalarını sürümün köpeklerinin Yanına koymaya tenezzül etmezdim.

Yea, whereto might the strength of their hands profit me, in whom old age was perished?

Çünkü güçleri tükenmişti, Bileklerinin gücü ne işime yarardı?

For want and famine they were solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste.

Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler, Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.

Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots for their meat.

Çalılıklarda karapazı topluyor, Retem kökü yiyorlardı.

They were driven forth from among men, (they cried after them as after a thief;)

Toplumdan kovuluyorlardı, İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.

To dwell in the clifts of the valleys, in caves of the earth, and in the rocks.

Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde, Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.

Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together.

Çalıların arasında anırır, Çalı altında birbirine sokulurlardı.

They were children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth.

Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar, Ülkeden kovulmuşlardı.

And now am I their song, yea, I am their byword.

“Şimdiyse destan oldum dillerine, Ağızlarına doladılar beni.

They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.

Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar, Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.

Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me.

Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı için Dizginsiz davranmaya başladılar bana.

Upon my right hand rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction.

Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor, Ayaklarımı kaydırıyor, Bana karşı rampalar kuruyorlar.

They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper.

Yolumu kesiyor, Kimseden yardım görmeden Beni yok etmeye çalışıyorlar.

They came upon me as a wide breaking in of waters: in the desolation they rolled themselves upon me.

Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor, Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.

Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud.

Dehşet çöktü üzerime, Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu, Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.

And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me.

“Şimdi tükeniyorum, Acı günler beni ele geçirdi.

My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest.

Geceleri kemiklerim sızlıyor, Beni kemiren acılar hiç durmuyor.

By the great force of my disease is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat.

Tanrı’nın şiddeti Üzerimdeki giysiye dönüştü, Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.

He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.

Beni çamura fırlattı, Toza, küle döndüm.

I cry unto thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me not.

“Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun, Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.

Thou art become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me.

Bana acımasız davranıyor, Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.

Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride upon it, and dissolvest my substance.

Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun, Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.

For I know that thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living.

Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

Howbeit he will not stretch out his hand to the grave, though they cry in his destruction.

“Kuşkusuz düşenin dostu olmaz, Felakete uğrayıp yardım istediğinde.

Did not I weep for him that was in trouble? was not my soul grieved for the poor?

Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım? Yoksullar için üzülmez miydim?

When I looked for good, then evil came unto me: and when I waited for light, there came darkness.

Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi, Işık umarken karanlık geldi.

My bowels boiled, and rested not: the days of affliction prevented me.

İçim kaynıyor, rahatım yok, Önümde acı günler var.

I went mourning without the sun: I stood up, and I cried in the congregation.

Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok, Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.

I am a brother to dragons, and a companion to owls.

Çakallarla kardeş, Baykuşlarla arkadaş oldum.

My skin is black upon me, and my bones are burned with heat.

Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.

My harp also is turned to mourning, and my organ into the voice of them that weep.

Lirimin sesi yas feryadına, Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.