Psalms 44

We have heard with our ears, O God, our fathers have told us, what work thou didst in their days, in the times of old.

خدایا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجداد ما برای ما تعریف کرده‌اند که تو در زمان آنها و در دوران گذشته چه کارهای شگفتی انجام داده‌ای.

How thou didst drive out the heathen with thy hand, and plantedst them; how thou didst afflict the people, and cast them out.

تو با دست خود اقوام دیگر را از این سرزمین بیرون کردی و قوم خود را در سرزمین خودشان ساکن گرداندی. تو آنها را مجازات کردی، و قوم خود را توفیق بخشیدی.

For they got not the land in possession by their own sword, neither did their own arm save them: but thy right hand, and thine arm, and the light of thy countenance, because thou hadst a favour unto them.

قوم تو این سرزمین را با شمشیر خود تسخیر نکردند، و به قدرت بازوی خویش پیروز نگردیدند، بلکه با قدرت و توانایی تو و با اطمینان به حضور تو که نشانهٔ رضایت تو از آنان بود پیروز گشتند.

Thou art my King, O God: command deliverances for Jacob.

تو پادشاه و خدای من هستی، به قوم خود پیروزی عطا فرما.

Through thee will we push down our enemies: through thy name will we tread them under that rise up against us.

با کمک تو دشمنان را شکست می‌دهیم و با نام تو بدخواهان خود را پایمال می‌کنیم.

For I will not trust in my bow, neither shall my sword save me.

نه تیر و کمان خود توکّل خواهم کرد و نه به شمشیر خود که مرا نجات دهد؛

But thou hast saved us from our enemies, and hast put them to shame that hated us.

بلکه تو ما را از دست دشمنانمان رهایی بخشیدی و بدخواهان ما را شکست دادی.

In God we boast all the day long, and praise thy name for ever. Selah.

ما همیشه به نام خدای خود افتخار خواهیم كرد و پیوسته سپاسگزار تو خواهیم بود.

But thou hast cast off, and put us to shame; and goest not forth with our armies.

امّا اکنون ما را ترک کرده‌ای و رسوا ساخته‌ای، لشکریان ما را کمک نمی‌کنی.

Thou makest us to turn back from the enemy: and they which hate us spoil for themselves.

ما را در مقابل دشمن متواری ساخته‌ای و آنها دارایی ما را غارت کرده‌اند.

Thou hast given us like sheep appointed for meat; and hast scattered us among the heathen.

ما را مانند گوسفندان به کشتارگاه فرستادی؛ و در بین اقوام جهان پراکنده ساختی.

Thou sellest thy people for nought, and dost not increase thy wealth by their price.

قوم خود را ارزان فروختی، آنها برای تو ارزشی نداشتند.

Thou makest us a reproach to our neighbours, a scorn and a derision to them that are round about us.

نزد همسایگان، ما را خوار و حقیر ساختی. آنها به ما توهین می‌کنند و به ما می‌خندند.

Thou makest us a byword among the heathen, a shaking of the head among the people.

ما را در میان ملّتهای دیگر انگشت‌نما ساخته‌ای، و ما وسیلهٔ خندهٔ آنان گشته‌ایم.

My confusion is continually before me, and the shame of my face hath covered me,

پیوسته به‌خاطر اهانت دشمنان و نفرت بدخواهان خوار و شرمنده‌ام.

For the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and avenger.

پیوسته به‌خاطر اهانت دشمنان و نفرت بدخواهان خوار و شرمنده‌ام.

All this is come upon us; yet have we not forgotten thee, neither have we dealt falsely in thy covenant.

همهٔ اینها بر ما واقع شد، امّا ما تو را فراموش نکردیم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکستیم.

Our heart is not turned back, neither have our steps declined from thy way;

از تو دلسرد نشدیم و از راه تو منحرف نگشتیم.

Though thou hast sore broken us in the place of dragons, and covered us with the shadow of death.

امّا تو ما را در بین حیوانات وحشی بدون کمک رها کردی؛ و ما را در تاریکی کامل ترک نمودی.

If we have forgotten the name of our God, or stretched out our hands to a strange god;

اگر ما نام تو را فراموش می‌کردیم، یا دست کمک به سوی خدایان غیر دراز می‌کردیم،

Shall not God search this out? for he knoweth the secrets of the heart.

البتّه تو می‌دانستی، زیرا از اسرار دل مردم آگاهی.

Yea, for thy sake are we killed all the day long; we are counted as sheep for the slaughter.

ما به‌خاطر نام تو همیشه با مرگ روبه‌رو هستیم و ما را مانند گوسفندانی که در انتظار کشته شدن باشند، به حساب می‌آورند.

Awake, why sleepest thou, O Lord? arise, cast us not off for ever.

ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ برخیز و ما را برای همیشه ترک مکن.

Wherefore hidest thou thy face, and forgettest our affliction and our oppression?

چرا خود را از ما پنهان می‌کنی؟ مصیبت و رنجهای ما را از یاد مبر.

For our soul is bowed down to the dust: our belly cleaveth unto the earth.

دیگر به خاک افتاده، شکست خورده‌ایم.

Arise for our help, and redeem us for thy mercies' sake.

برخیز و به کمک ما بیا! به‌خاطر محبّت پایدار خود ما را نجات بده.