Job 19

Then Job answered and said,

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?

تا به کی می‌خواهید با سخنانتان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed that ye make yourselves strange to me.

بارها به من اهانت کرده‌اید و از رفتار خود با من خجالت نمی‌کشید.

And be it indeed that I have erred, mine error remaineth with myself.

اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می‌رسد و به شما آسیبی نمی‌رساند.

If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:

شما خود را بهتر و برتر از من می‌دانید و مصیبتهای مرا نتیجهٔ گناه من می‌پندارید.

Know now that God hath overthrown me, and hath compassed me with his net.

درحالی‌که خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.

حتّی وقتی از ظلمی که به من شده است، فریاد می‌زنم و کمک می‌طلبم، کسی به داد من نمی‌رسد.

He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.

خدا راه مرا بسته و آن را تاریک کرده است و امید رهایی از این وضع برای من نیست.

He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.

او عزّت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفته.

He hath destroyed me on every side, and I am gone: and mine hope hath he removed like a tree.

از هر طرف مرا خُرد نموده و نهال آرزوهای مرا از ریشه کنده است.

He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me unto him as one of his enemies.

آتش غضب خود را بر من افروخته و مرا دشمن خود می‌شمارد.

His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle.

لشکر خود را می‌فرستد تا چادر مرا محاصره کنند.

He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are verily estranged from me.

او خانواده‌ام را از من جدا کرد و آشنایانم را با من بیگانه ساخت.

My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.

خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من، فراموشم کرده‌اند

They that dwell in mine house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.

و مهمان خانه‌ام مرا از یاد برده است. کنیزان خانه‌ام مرا نمی‌شناسند و برای آنها بیگانه شده‌ام.

I called my servant, and he gave me no answer; I intreated him with my mouth.

خدمتکار خود را با زاری و التماس صدا می‌کنم، امّا او جوابم را نمی‌دهد.

My breath is strange to my wife, though I intreated for the children's sake of mine own body.

زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

Yea, young children despised me; I arose, and they spake against me.

حتّی بچّه‌ها با حقارت به من می‌نگرند و مسخره‌ام می‌کنند.

All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.

دوستان صمیمی‌ام از من نفرت دارند و کسانی را که دوست می‌داشتم، از من روی‌گردان شده‌اند.

My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.

از من فقط پوست و استخوان باقیمانده است و به سختی از مرگ گریخته‌ام.

Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.

شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?

چرا شما هم مانند خدا مرا عذاب می‌دهید؟ چرا مرا به حال خودم نمی‌گذارید؟

Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!

ای کاش سخنان مرا کسی به یاد می‌آورد و در کتابی می‌نوشت

That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever!

و یا با قلم آهنین آنها را بر سنگی حک می‌کرد، تا برای همیشه باقی بمانند.

For I know that my redeemer liveth, and that he shall stand at the latter day upon the earth:

امّا می‌دانم که نجات‌دهندهٔ من در آسمان است و روزی برای دفاع من به زمین خواهد آمد.

And though after my skin worms destroy this body, yet in my flesh shall I see God:

یقین دارم که حتّی پس از آن که گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می‌بینم.

Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me.

او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?

وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب دهیم؟» از حال رفتم. شما می‌خواستید با بهانه‌ای مرا متّهم سازید.

Be ye afraid of the sword: for wrath bringeth the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.

پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شماست.