Job 19

Allora Giobbe rispose e disse:

Eyüp şöyle yanıtladı:

"Fino a quando affliggerete l’anima mia e mi tormenterete coi vostri discorsi?

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

Son già dieci volte che m’insultate, e non vi vergognate di malmenarmi.

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

Dato pure ch’io abbia errato, il mio errore concerne me solo.

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

Ma se proprio volete insuperbire contro di me e rimproverarmi la vergogna in cui mi trovo,

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

allora sappiatelo: chi m’ha fatto torto e m’ha avvolto nelle sue reti è Dio.

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

Ecco, io grido: "Violenza!" e nessuno risponde; imploro aiuto, ma non c’è giustizia!

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

Dio m’ha sbarrato la via e non posso passare, ha coperto di tenebre il mio cammino.

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

M’ha spogliato della mia gloria, m’ha tolto dal capo la corona.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

M’ha demolito a brano a brano, e io me ne vo! ha sradicata come un albero la mia speranza.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

Ha acceso l’ira sua contro di me, e m’ha considerato come suo nemico.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

Le sue schiere son venute tutte insieme, si sono spianata la via fino a me, han posto il campo intorno alla mia tenda.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Egli ha allontanato da me i miei fratelli, i miei conoscenti si son del tutto alienati da me.

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

M’hanno abbandonato i miei parenti, gl’intimi miei m’hanno dimenticato.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

I miei domestici e le mie serve mi trattan da straniero; agli occhi loro io sono un estraneo.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

Chiamo il mio servo, e non risponde, devo supplicarlo con la mia bocca.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

Il mio fiato ripugna alla mia moglie, faccio pietà a chi nacque dal seno di mia madre.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

Perfino i bimbi mi sprezzano; se cerco d’alzarmi mi scherniscono.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

Tutti gli amici più stretti m’hanno in orrore, e quelli che amavo mi si son vòlti contro.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

Le mie ossa stanno attaccate alla mia pelle, alla mia carne, non m’è rimasto che la pelle de’ denti.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

Pietà, pietà di me, voi, miei amici! ché la man di Dio m’ha colpito.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı’nın eli vurdu bana.

Perché perseguitarmi come fa Dio? Perché non siete mai sazi della mia carne?

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

Oh se le mie parole fossero scritte! se fossero consegnate in un libro!

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

se con lo scalpello di ferro e col piombo fossero incise nella roccia per sempre!…

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

Ma io so che il mio Vindice vive, e che alla fine si leverà sulla polvere.

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

E quando, dopo la mia pelle, sarà distrutto questo corpo, senza la mia carne, vedrò Iddio.

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı’yı göreceğim.

Io lo vedrò a me favorevole; lo contempleranno gli occhi miei, non quelli d’un altro… il cuore, dalla brama, mi si strugge in seno!

O’nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

Se voi dite: Come lo perseguiteremo, come troveremo in lui la causa prima dei suoi mali?

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

Temete per voi stessi la spada, ché furiosi sono i castighi della spada affinché sappiate che v’è una giustizia".

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”