Job 3

Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il giorno della sua nascita.

Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

E prese a dire così:

At si Job ay sumagot, at nagsabi,

"Perisca il giorno ch’io nacqui e la notte che disse: "E’ concepito un maschio!"

Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.

Quel giorno si converta in tenebre, non se ne curi Iddio dall’alto, né splenda sovr’esso raggio di luce!

Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.

Se lo riprendano le tenebre e l’ombra di morte, resti sovr’esso una fitta nuvola, le eclissi lo riempian di paura!

Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

Quella notte diventi preda d’un buio cupo, non abbia la gioia di contar tra i giorni dell’anno, non entri nel novero de’ mesi!

Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

Quella notte sia notte sterile, e non vi s’oda grido di gioia.

Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

La maledicano quei che maledicono i giorni e sono esperti nell’evocare il drago.

Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, aspetti la luce e la luce non venga, e non miri le palpebre dell’alba,

Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

poiché non chiuse la porta del seno che mi portava, e non celò l’affanno agli occhi miei.

Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

Perché non morii nel seno di mia madre? Perché non spirai appena uscito dalle sue viscere?

Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

Perché trovai delle ginocchia per ricevermi e delle mammelle da poppare?

Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

Ora mi giacerei tranquillo, dormirei, ed avrei così riposo

Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

coi re e coi consiglieri della terra che si edificarono mausolei,

Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

coi principi che possedean dell’oro e che empiron d’argento le lor case;

O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

o, come l’aborto nascosto, non esisterei, sarei come i feti che non videro la luce.

O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

Là cessano gli empi di tormentare gli altri. Là riposano gli stanchi,

Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.

là i prigioni han requie tutti insieme, senz’udir voce d’aguzzino.

Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

Piccoli e grandi sono là del pari, e lo schiavo è libero del suo padrone.

Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

Perché dar la luce all’infelice e la vita a chi ha l’anima nell’amarezza,

Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

i quali aspettano la morte che non viene, e la ricercano più che i tesori nascosti,

Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

e si rallegrerebbero fino a giubilarne, esulterebbero se trovassero una tomba?

Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

Perché dar vita a un uomo la cui via è oscura? e che Dio ha stretto in un cerchio?

Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?

Io sospiro anche quando prendo il mio cibo, e i miei gemiti si spandono com’acqua.

Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

Non appena temo un male, ch’esso mi colpisce; e quel che pavento, mi piomba addosso.

Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

Non trovo posa, né requie, né pace, il tormento è continuo!"

Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.