Psalms 102

Prière d'un malheureux, lorsqu'il est abattu et qu'il répand sa plainte devant l'Eternel. Eternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu'à toi!

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m'exaucer!

Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Car mes jours s'évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Mon coeur est frappé et se dessèche comme l'herbe; J'oublie même de manger mon pain.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Mes gémissements sont tels Que mes os s'attachent à ma chair.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Je n'ai plus de sommeil, et je suis Comme l'oiseau solitaire sur un toit.

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Chaque jour mes ennemis m'outragent, Et c'est par moi que jurent mes adversaires en fureur.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m'as soulevé et jeté au loin.

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Mes jours sont comme l'ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l'herbe.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Mais toi, Eternel! tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d'avoir pitié d'elle, Le temps fixé est à son terme;

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Alors les nations craindront le nom de l'Eternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Oui, l'Eternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l'Eternel!

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l'Eternel regarde sur la terre,

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Afin qu'ils publient dans Sion le nom de l'Eternel, Et ses louanges dans Jérusalem,

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Quand tous les peuples s'assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l'Eternel.

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

Je dis: Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s'useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s'affermira devant toi.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.