Job 4

Eliphaz de Théman prit la parole et dit:
Katahi a Eripata Temani ka oho, ka mea,
Si nous osons ouvrir la bouche, en seras-tu peiné? Mais qui pourrait garder le silence?
Ki te anga matou ki te korero ki a koe, e pouri ranei koe? otira e taea e wai te pehi te kupu?
Voici, tu as souvent enseigné les autres, Tu as fortifié les mains languissantes,
Nana, he tokomaha i whakaakona e koe: nau hoki i whakakaha nga ringa kahakore.
Tes paroles ont relevé ceux qui chancelaient, Tu as affermi les genoux qui pliaient.
Ara ana i au kupu te tangata e hinga ana; nau hoki i kaha ai nga turi kua piko.
Et maintenant qu'il s'agit de toi, tu faiblis! Maintenant que tu es atteint, tu te troubles!
Inaianei kua tae mai ki a koe, a e hemo ana koe: e pa ana ki a koe, ohorere ana koe.
Ta crainte de Dieu n'est-elle pas ton soutien? Ton espérance, n'est-ce pas ton intégrité?
He taka ianei kei tou wehi ki te Atua he okiokinga whakaaro mou? Kei te tapatahi o ou huarahi he tumanakohanga mou?
Cherche dans ton souvenir: quel est l'innocent qui a péri? Quels sont les justes qui ont été exterminés?
Maharatia ra, ko wai o nga tangata harakore i huna? I ngaro ranei ki hea te hunga tika?
Pour moi, je l'ai vu, ceux qui labourent l'iniquité Et qui sèment l'injustice en moissonnent les fruits;
Ko taku hoki tenei i kite ai, ko te hunga e parau ana i te he, e rua ana i te raruraru, ko ia ra ano ta ratou e kokoti ai.
Ils périssent par le souffle de Dieu, Ils sont consumés par le vent de sa colère,
Huna ana ratou e te ha o te Atua, moti iho ratou i te hau o tona riri.
Le rugissement des lions prend fin, Les dents des lionceaux sont brisées;
Ko te hamama o te raiona, ko te reo o te raiona tutu, ko nga niho o nga kuao raiona, whati ana.
Le lion périt faute de proie, Et les petits de la lionne se dispersent.
Ngaro ana te raiona katua i te kore kai, a marara noa atu nga kuao a te raiona.
Une parole est arrivée furtivement jusqu'à moi, Et mon oreille en a recueilli les sons légers.
Na i kawea pukutia mai he korero ki ahau, a kapohia ana e toku taringa he komuhumuhu.
Au moment où les visions de la nuit agitent la pensée, Quand les hommes sont livrés à un profond sommeil,
I nga whakaaroaronga, no nga kite o te po, i te mea ka au iho te moe a te tangata,
Je fus saisi de frayeur et d'épouvante, Et tous mes os tremblèrent.
Ka pa te wehi ki ahau, me te ihiihi, a wiri ana oku wheua katoa.
Un esprit passa près de moi.... Tous mes cheveux se hérissèrent....
Na ka tika atu he wairua i toku aroaro, tutu ana nga huruhuru o toku kikokiko.
Une figure d'un aspect inconnu était devant mes yeux, Et j'entendis une voix qui murmurait doucement:
Tu ana ia, otiia kihai ahau i mohio ki tona mata; he ahua te mea i toku aroaro: tu puku ana; na ka rongo ahau i te reo e ki ana,
L'homme serait-il juste devant Dieu? Serait-il pur devant celui qui l'a fait?
He nui atu ranei te tika o te tangata i to te Atua? He nui atu ranei i to tona Kaihanga to ma o te tangata?
Si Dieu n'a pas confiance en ses serviteurs, S'il trouve de la folie chez ses anges,
Nana, kahore rawa ia e whakawhirinaki ki ana pononga; a ki tana, he he kei ana anahera.
Combien plus chez ceux qui habitent des maisons d'argile, Qui tirent leur origine de la poussière, Et qui peuvent être écrasés comme un vermisseau!
Tera atu to te hunga e noho ana i roto i nga whare uku, he puehu to ratou turanga; mongamonga kau ratou i te aroaro o te purehurehu.
Du matin au soir ils sont brisés, Ils périssent pour toujours, et nul n'y prend garde;
I waenganui o te ata, o te ahiahi, ka whakangaromia ratou; huna ana ratou ake tonu atu, te ai tetahi hei whakaaro atu.
Le fil de leur vie est coupé, Ils meurent, et ils n'ont pas acquis la sagesse.
Kahore ranei to ratou taura here teneti i motuhia i roto i a ratou? Mate ana ratou, kahore hoki he matauranga.