Psalms 102

Prière d'un malheureux, lorsqu'il est abattu et qu'il répand sa plainte devant l'Eternel. Eternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu'à toi!

Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m'exaucer!

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Car mes jours s'évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Mon coeur est frappé et se dessèche comme l'herbe; J'oublie même de manger mon pain.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Mes gémissements sont tels Que mes os s'attachent à ma chair.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Je n'ai plus de sommeil, et je suis Comme l'oiseau solitaire sur un toit.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Chaque jour mes ennemis m'outragent, Et c'est par moi que jurent mes adversaires en fureur.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m'as soulevé et jeté au loin.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Mes jours sont comme l'ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l'herbe.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Mais toi, Eternel! tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d'avoir pitié d'elle, Le temps fixé est à son terme;

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Alors les nations craindront le nom de l'Eternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Oui, l'Eternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l'Eternel!

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l'Eternel regarde sur la terre,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

Afin qu'ils publient dans Sion le nom de l'Eternel, Et ses louanges dans Jérusalem,

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

Quand tous les peuples s'assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l'Eternel.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Je dis: Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s'useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s'affermira devant toi.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.