Psalms 102

Raadollisen rukous, kuin hän murheissansa on, ja valituksensa Herran eteen vuodattaa. Herra, kuule minun rukoukseni, ja anna minun huutoni tykös tulla!

(O rugăciune a unui nenorocit, cînd este doborît de întristare şi îşi varsă plîngerea înaintea Domnului.) Doamne, ascultă-mi rugăciunea, şi s'ajungă strigătul meu pînă la Tine!

Älä kasvojas minulta peitä hädässä: kallista korvas minun puoleeni; koska minä sinua rukoilen, niin kuule pian minun rukoukseni.

Nu-mi ascunde Faţa Ta în ziua necazului meu! Pleacă-Ţi urechea spre mine, cînd strig! Ascultă-mă degrab!

Sillä minun päiväni ovat kuluneet niinkuin savu, ja minun luuni ovat poltetut niinkuin kekäle.

Căci zilele mele pier ca fumul, şi oasele îmi ard ca un tăciune.

Minun sydämeni on lyöty ja kuivettunut niinkuin heinä, niin että minä myös unohdan leipäni syödä.

Inima îmi este lovită, şi mi se usucă întocmai ca iarba; pînă şi pînea uit să mi -o mănînc.

Minun luuni tarttuvat lihaani huokauksestani.

Aşa de mari îmi sînt gemetele, că mi se lipesc oasele de carne.

Minä olen niinkuin ruovonpäristäjä korvessa: minä olen niinkuin hyypiä hävitetyissä kaupungeissa.

Seamăn cu pelicanul din pustie, sînt ca o cucuvaie din dărîmături;

Minä valvon, ja olen niinkuin yksinäinen lintu katon päällä.

nu mai pot dormi, şi sînt ca pasărea singuratică pe un acoperiş.

Joka päivä häpäisevät viholliseni minua, ja jotka minua syljeskelevät, vannovat minun kauttani.

În fiecare zi mă bătjocoresc vrăjmaşii mei, şi protivnicii mei jură pe mine în mînia lor.

Sillä minä syön tuhkaa niinkuin leipää, ja sekoitan juomani itkulla,

Mănînc ţărînă în loc de pîne, şi îmi amestec lacrămile cu băutura,

Sinun uhkaukses ja vihas tähden, ettäs minun nostanut olet ja paiskannut maahan.

din pricina mîniei şi urgiei Tale; căci Tu m'ai ridicat, şi m'ai aruncat departe.

Minun päiväni ovat kuluneet niinkuin varjo, ja minä kuivetun niinkuin ruoho.

Zilele mele sînt ca o umbră gata să treacă, şi mă usuc ca iarba.

Mutta sinä, Herra, pysyt ijankaikkisesti, ja sinun muistos sukukunnasta sukukuntaan.

Dar Tu, Doamne, Tu împărăţeşti pe vecie, şi pomenirea Ta ţine din neam în neam.

Nouse siis ja armahda Zionia; sillä aika on häntä armahtaa, ja aika on tullut.

Tu Te vei scula, şi vei avea milă de Sion; căci este vremea să te înduri de el, a venit vremea hotărîtă pentru el.

Sillä sinun palvelias halajavat sitä rakentaa, ja näkisivät mielellänsä, että hänen kivensä ja kalkkinsa valmiit olisivat,

Căci robii Tăi iubesc pietrele Sionului, şi le e milă de ţărîna lui.

Että pakanat Herran nimeä pelkäisivät, ja kaikki kuninkaat maan päällä sinun kunniaas.

Atunci se vor teme neamurile de Numele Domnului, şi toţi împăraţii pămîntului de slava Ta.

Kuin Herra rakentaa Zionin, niin hän nähdään kunniassansa.

Da, Domnul va zidi iarăş Sionul, şi Se va arăta în slava Sa.

Hän kääntää itsensä hyljättyjen rukouksen puoleen, ja ei katso heidän rukoustansa ylön.

El ia aminte la rugăciunea nevoiaşului, şi nu -i nesocoteşte rugăciunea.

Se pitää kirjoitettaman tulevaisille sukukunnille, ja se kansa, joka luodaan, pitää kiittämän Herraa.

Să se scrie lucrul acesta pentru neamul de oameni care va veni, şi poporul, care se va naşte, să laude pe Domnul!

Sillä hän katselee pyhästä korkeudestansa: Herra näkee taivaasta maan päälle,

Căci El priveşte din înălţimea sfinţeniei Lui; Domnul priveşte din ceruri pe pămînt,

Että hän kuulee vankein huokaukset, ja kirvoittaa kuoleman lapset;

ca să audă gemetele prinşilor de război, si să izbăvească pe cei ce sînt pe moarte;

Että he saarnaavat Herran nimeä Zionissa, ja hänen kiitostansa Jerusalemissa,

pentru ca ei să vestească în Sion Numele Domnului, şi laudele lui în Ierusalim,

Koska kansat ynnä kokoontuvat, ja valtakunnat, Herraa palvelemaan.

cînd se vor strînge toate popoarele, şi toate împărăţiile, ca să slujească Domnului.

Hän nöyryyttää tiellä minun voimani: hän lyhentää minun päiväni.

El mi -a frînt puterea în drum, şi mi -a scurtat zilele,

Minä sanoin: minun Jumalani, älä minua ota pois keski-ijässäni: sinun ajastaikas pysyvät suvusta sukuun.

Eu zic: ,,Dumnezeule, nu mă lua la jumătatea zilelor mele, Tu, ai cărui ani ţin vecinic!``

Sinä olet muinen maan perustanut, ja taivaat ovat sinun käsialas.

Tu ai întemeiat în vechime pămîntul, şi cerurile sînt lucrarea mînilor Tale.

Ne katoovat, mutta sinä pysyt: ne kaikki vanhenevat niinkuin vaate: ne muuttuvat niinkuin vaate, koska sinä heitä muuttelet.

Ele vor pieri, dar Tu vei rămînea; toate se vor învechi ca o haină; le vei schimba ca pe un veşmînt, şi se vor schimba.

Mutta sinä pysyt niinkuin sinä olet, ja sinun vuotes ei lopu.

Dar Tu rămîi Acelaş, şi anii Tăi nu se vor sfîrşi.

Sinun palveliais lapset pysyvät ja heidän sikiänsä sinun edessäs menestyvät.

Fiii robilor Tăi îşi vor locui ţara, şi sămînţa lor va rămînea înaintea Ta.