Psalms 102

Raadollisen rukous, kuin hän murheissansa on, ja valituksensa Herran eteen vuodattaa. Herra, kuule minun rukoukseni, ja anna minun huutoni tykös tulla!

Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

Älä kasvojas minulta peitä hädässä: kallista korvas minun puoleeni; koska minä sinua rukoilen, niin kuule pian minun rukoukseni.

Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

Sillä minun päiväni ovat kuluneet niinkuin savu, ja minun luuni ovat poltetut niinkuin kekäle.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Minun sydämeni on lyöty ja kuivettunut niinkuin heinä, niin että minä myös unohdan leipäni syödä.

Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

Minun luuni tarttuvat lihaani huokauksestani.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Minä olen niinkuin ruovonpäristäjä korvessa: minä olen niinkuin hyypiä hävitetyissä kaupungeissa.

Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

Minä valvon, ja olen niinkuin yksinäinen lintu katon päällä.

Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

Joka päivä häpäisevät viholliseni minua, ja jotka minua syljeskelevät, vannovat minun kauttani.

Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

Sillä minä syön tuhkaa niinkuin leipää, ja sekoitan juomani itkulla,

Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

Sinun uhkaukses ja vihas tähden, ettäs minun nostanut olet ja paiskannut maahan.

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Minun päiväni ovat kuluneet niinkuin varjo, ja minä kuivetun niinkuin ruoho.

Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Mutta sinä, Herra, pysyt ijankaikkisesti, ja sinun muistos sukukunnasta sukukuntaan.

Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

Nouse siis ja armahda Zionia; sillä aika on häntä armahtaa, ja aika on tullut.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Sillä sinun palvelias halajavat sitä rakentaa, ja näkisivät mielellänsä, että hänen kivensä ja kalkkinsa valmiit olisivat,

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Että pakanat Herran nimeä pelkäisivät, ja kaikki kuninkaat maan päällä sinun kunniaas.

Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

Kuin Herra rakentaa Zionin, niin hän nähdään kunniassansa.

Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

Hän kääntää itsensä hyljättyjen rukouksen puoleen, ja ei katso heidän rukoustansa ylön.

Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

Se pitää kirjoitettaman tulevaisille sukukunnille, ja se kansa, joka luodaan, pitää kiittämän Herraa.

Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

Sillä hän katselee pyhästä korkeudestansa: Herra näkee taivaasta maan päälle,

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Että hän kuulee vankein huokaukset, ja kirvoittaa kuoleman lapset;

Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

Että he saarnaavat Herran nimeä Zionissa, ja hänen kiitostansa Jerusalemissa,

Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

Koska kansat ynnä kokoontuvat, ja valtakunnat, Herraa palvelemaan.

Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

Hän nöyryyttää tiellä minun voimani: hän lyhentää minun päiväni.

Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

Minä sanoin: minun Jumalani, älä minua ota pois keski-ijässäni: sinun ajastaikas pysyvät suvusta sukuun.

Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

Sinä olet muinen maan perustanut, ja taivaat ovat sinun käsialas.

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Ne katoovat, mutta sinä pysyt: ne kaikki vanhenevat niinkuin vaate: ne muuttuvat niinkuin vaate, koska sinä heitä muuttelet.

I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

Mutta sinä pysyt niinkuin sinä olet, ja sinun vuotes ei lopu.

One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

Sinun palveliais lapset pysyvät ja heidän sikiänsä sinun edessäs menestyvät.

Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.