Job 3

بالاخره ایّوب لب به سخن گشود و روزی را که متولّد شده بود نفرین کرد: ایّوب

Depois disso abriu Jó a sua boca, e amaldiçoou o seu dia.

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

E Jó falou, dizendo:

لعنت بر آن روزی که به دنیا آمدم و شبی که نطفه‌ام در رحم مادرم بسته شد.

Pereça o dia em que nasci, e a noite que se disse: Foi concebido um homem!

آن روز تاریک شود، خدا آن را به یاد نیاورد و نور در آن ندرخشد.

Converta-se aquele dia em trevas; e Deus, lá de cima, não tenha cuidado dele, nem resplandeça sobre ele a luz.

در ظلمت و تاریکی ابدی فرو رود؛ ابر تیره بر آن سایه افکند و کسوف آن را بپوشاند.

Reclamem-no para si as trevas e a sombra da morte; habitem sobre ele nuvens; espante-o tudo o que escurece o dia.

آن شب را تاریکی غلیظ فرا گیرد، در خوشی با روزهای سال شریک نشود، و جزء شبهای ماه به حساب نیاید.

Quanto àquela noite, dela se apodere a escuridão; e não se regozije ela entre os dias do ano; e não entre no número dos meses.

آن شب، شبی خاموش باشد و صدای خوشی در آن شنیده نشود.

Ah! Seja estéril aquela noite; que nela não entre voz de regozijo.

آنهایی که می‌توانند هیولای دریایی را رام سازند، آن شب را نفرین کنند.

Amaldiçoem-na aqueles que amaldiçoam os dias, que são peritos em suscitar o leviatã.

در آن شب ستاره‌ای ندرخشد و به امید روشنایی باشد، امّا سپیدهٔ صبح را نبیند،

As estrelas da alva se lhe escureçam; espere ela em vão a luz, e não veja as pálpebras da manhã;

زیرا رحم مادرم را نبست و مرا به این بلاها دچار کرد.

porquanto não fechou as portas do ventre de minha mãe, nem escondeu dos meus olhos a aflição.

چرا در وقت تولّدم نمردم و چرا زمانی که از رحم مادر به دنیا آمدم، جان ندادم؟

Por que não morri ao nascer? Por que não expirei ao vir à luz?

چرا مادرم مرا بر زانوان خود گذاشت و پستان به دهنم نهاد؟

Por que me receberam os joelhos? E por que os seios, para que eu mamasse?

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

Pois agora eu estaria deitado e quieto; teria dormido e estaria em repouso,

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

com os reis e conselheiros da terra, que reedificavam ruínas para si,

اگر در آن وقت می‌مردم، اکنون آرام و آسوده با پادشاهان و رهبران جهان که قصرهای خرابه را دوباره آباد نمودند، و خانه‌های خود را با طلا و نقره پُر کردند، خوابیده بودم.

ou com os príncipes que tinham ouro, que enchiam as suas casas de prata;

چرا مانند جنین سقط شده دفن نشدم؛ مانند طفلی که هرگز روشنایی را ندید.

ou, como aborto oculto, eu não teria existido, como as crianças que nunca viram a luz.

زیرا در گور، مردمان شریر به کسی آسیب نمی‌رسانند و اشخاص خسته آرامش می‌یابند.

Ali os ímpios cessam de perturbar; e ali repousam os cansados.

در آنجا حتّی زندانیان در صلح و صفا با هم به سر می‌برند و صدای زندانبان را نمی‌شنوند.

Ali os presos descansam juntos, e não ouvem a voz do exator.

کوچک و بزرگ یکسان هستند و غلام از دست صاحب خود آزاد می‌باشد.

O pequeno e o grande ali estão e o servo está livre de seu senhor.

چرا کسانی‌که بدبخت و اندوهگین هستند در روشنی به سر می‌برند؟

Por que se concede luz ao aflito, e vida aos amargurados de alma;

آنها در آرزوی مرگ هستند، امّا مرگ به سراغشان نمی‌آید و بیشتر از گنج در جستجوی گور خود می‌باشند

que anelam pela morte sem que ela venha, e cavam em procura dela mais do que de tesouros escondidos;

و چقدر خوشحال می‌شوند، وقتی‌که می‌میرند و در گور می‌روند.

que muito se regozijam e exultam, quando acham a sepultura?

چرا نور بر کسانی بتابد که بیچاره هستند و راههای امید را از هر سو بسته می‌بینند؟

Sim, por que se concede luz ao homem cujo caminho está escondido, e a quem Deus cercou de todos os lados?

به جای غذا، غم می‌خورم و اشک و زاریم مانند آب جاری است.

Pois em lugar de meu pão vem o meu suspiro, e os meus gemidos se derramam como água.

از آنچه می‌ترسیدم و وحشت می‌کردم، به سرم آمد.

Porque aquilo que temo me sobrevém, e o que receio me acontece.

آرام و قرار ندارم و رنج و غم من روزافزون است.

Não tenho repouso, nem sossego, nem descanso; mas vem a perturbação.