Job 30

امّا اکنون آنهایی که از من جوانتر هستند، و من عار داشتم که پدرانشان با سگهای من از گلّه‌ام نگهبانی نمایند، مسخره‌ام می‌کنند.

Et maintenant!... je suis la risée de plus jeunes que moi, De ceux dont je dédaignais de mettre les pères Parmi les chiens de mon troupeau.

آنها یک عدّه اشخاص تنبل بودند که کاری از دستشان ساخته نبود.

Mais à quoi me servirait la force de leurs mains? Ils sont incapables d'atteindre la vieillesse.

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Desséchés par la misère et la faim, Ils fuient dans les lieux arides, Depuis longtemps abandonnés et déserts;

آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

Ils arrachent près des arbrisseaux les herbes sauvages, Et ils n'ont pour pain que la racine des genêts.

از اجتماع رانده شده بودند و مردم با آنها مانند دزدان رفتار می‌کردند.

On les chasse du milieu des hommes, On crie après eux comme après des voleurs.

در غارها و حفره‌ها زندگی می‌کردند و در بین صخره‌ها پناه می‌بردند.

Ils habitent dans d'affreuses vallées, Dans les cavernes de la terre et dans les rochers;

مثل حیوان زوزه می‌کشیدند و در زیر بوته‌ها با هم جمع می‌شدند.

Ils hurlent parmi les buissons, Ils se rassemblent sous les ronces.

گروهی بیکاره و بی‌نام و نشان هستند که از اجتماع طرد شده‌اند.

Etres vils et méprisés, On les repousse du pays.

اکنون آنها می‌آیند و به من می‌خندند و مرا بازیچهٔ دست خود ساخته‌اند.

Et maintenant, je suis l'objet de leurs chansons, Je suis en butte à leurs propos.

آنها با نفرت با من رفتار می‌کنند و فکر می‌کنند برای من خیلی خوب هستند، آنها حتّی به صورتم آب دهان می‌اندازند.

Ils ont horreur de moi, ils se détournent, Ils me crachent au visage.

چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آنها به مخالفت من برخاسته‌اند.

Ils n'ont plus de retenue et ils m'humilient, Ils rejettent tout frein devant moi.

فتنه‌گران از هر سو به من حمله می‌کنند و اسباب هلاکت مرا مهیّا کرده‌اند.

Ces misérables se lèvent à ma droite et me poussent les pieds, Ils se fraient contre moi des sentiers pour ma ruine;

راه مرا می‌بندند و به من آزار می‌رسانند و کسی نیست که آنها را باز دارد.

Ils détruisent mon propre sentier et travaillent à ma perte, Eux à qui personne ne viendrait en aide;

ناگهان از هر طرف بر من هجوم می‌آورند و بر سر من می‌ریزند.

Ils arrivent comme par une large brèche, Ils se précipitent sous les craquements.

ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزّت و آبرویم بر باد رفته، و سعادتم مانند ابر از بین رفته است.

Les terreurs m'assiègent; Ma gloire est emportée comme par le vent, Mon bonheur a passé comme un nuage.

اکنون جانم به لب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

Et maintenant, mon âme s'épanche en mon sein, Les jours de la souffrance m'ont saisi.

شبها استخوانهایم درد می‌کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

La nuit me perce et m'arrache les os, La douleur qui me ronge ne se donne aucun repos,

خداوند یقهٔ مرا می‌گیرد و لباسم را دور من می‌پیچاند

Par la violence du mal mon vêtement perd sa forme, Il se colle à mon corps comme ma tunique.

خدا مرا در گل ولای افکنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

Dieu m'a jeté dans la boue, Et je ressemble à la poussière et à la cendre.

پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می‌کنم، امّا تو به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، ولی تو به من توجّه نمی‌نمایی.

Je crie vers toi, et tu ne me réponds pas; Je me tiens debout, et tu me lances ton regard.

تو بر من رحم نمی‌کنی و با قدرت بر من جفا می‌‌کنی.

Tu deviens cruel contre moi, Tu me combats avec la force de ta main.

مرا در میان تندباد می‌اندازی و در مسیر توفان قرار می‌دهی.

Tu me soulèves, tu me fais voler au-dessus du vent, Et tu m'anéantis au bruit de la tempête.

می‌دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همهٔ موجودات تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.

Car, je le sais, tu me mènes à la mort, Au rendez-vous de tous les vivants.

چرا به کسی‌که از پا افتاده و برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌‌کنی؟

Mais celui qui va périr n'étend-il pas les mains? Celui qui est dans le malheur n'implore-t-il pas du secours?

آیا من برای کسانی‌که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟

N'avais-je pas des larmes pour l'infortuné? Mon coeur n'avait-il pas pitié de l'indigent?

امّا به عوض خوبی، بدی دیدم و به عوض نور، تاریکی نصیبم شد.

J'attendais le bonheur, et le malheur est arrivé; J'espérais la lumière, et les ténèbres sont venues.

دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده‌ام.

Mes entrailles bouillonnent sans relâche, Les jours de la calamité m'ont surpris.

ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم. در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.

Je marche noirci, mais non par le soleil; Je me lève en pleine assemblée, et je crie.

همنشین من شغال و شترمرغ دوست من شده است.

Je suis devenu le frère des chacals, Le compagnon des autruches.

پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند.

Ma peau noircit et tombe, Mes os brûlent et se dessèchent.

آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.

Ma harpe n'est plus qu'un instrument de deuil, Et mon chalumeau ne peut rendre que des sons plaintifs.