Psalms 102

خداوندا، دعایم را بشنو و به فریاد من برس.

(По слав. 101) Молитва на скърбящия, когато е съкрушен и излива жалбата си пред ГОСПОДА. ГОСПОДИ, послушай молитвата ми и викането ми нека дойде до Теб!

در روزهای سختی از من روی متاب. به من گوش بده و چون تو را بخوانم، دعایم را هرچه زودتر مستجاب فرما.

Не скривай лицето Си от мен в деня на бедствието ми, приклони към мен ухото Си! В деня, когато Те призовавам, бързо ми отговори,

زیرا روزهای عمرم مانند دود برباد می‌رود و استخوانهایم مانند آتش می‌‌سوزد.

защото дните ми изчезват като дим и костите ми са нажежени като огън.

دل من شکسته و مثل کاه خشک و پژمرده شده است. اشتها و میل به غذا ندارم.

Сърцето ми е поразено и изсъхнало като трева, така че забравям да ям хляба си.

از بس ناله کرده‌ام، در بدنم فقط پوست و استخوان باقی مانده است.

Поради гласа на стенанието ми костите ми прилепват към кожата ми.

مثل مرغ وحشی در صحرا و مانند جغد در خرابه‌ها به سر می‌برم.

Заприличал съм на пеликан в пустиня, станал съм като бухал в развалини.

خوابم نمی‌برد، مانند پرنده‌ای بر پشت‌بام، تنها مانده‌ام.

Лежа буден и съм като самотно врабче на покрива.

دشمنانم هر روز مرا سرزنش می‌کنند و مسخره‌كنندگانم مرا لعنت می‌نمایند.

Враговете ми цял ден ми се присмиват; онези, които свирепеят против мен, кълнат в името ми.

به‌خاطر خشم و غضب تو، به جای نان، خاکستر می‌خورم و اشکهایم با آبی که می‌نوشم، آمیخته‌اند، زیرا تو مرا بلند كرده و بر زمین زدی.

Защото ядох пепел като хляб и смесих питието си със сълзи,

به‌خاطر خشم و غضب تو، به جای نان، خاکستر می‌خورم و اشکهایم با آبی که می‌نوشم، آمیخته‌اند، زیرا تو مرا بلند كرده و بر زمین زدی.

заради Твоя гняв и Твоето негодувание — защото си ме вдигнал и долу си ме хвърлил.

عمرم مانند سایه‌های غروب به سرعت رو به زوال است و همچون گیاه پژمرده می‌شوم.

Дните ми са като удължена сянка и аз като трева изсъхвам.

امّا تاج و تخت تو ای خداوند، ازلی و ابدی است و تمام نسلهای بشر نام تو را به یاد خواهند آورد.

Но Ти, ГОСПОДИ, оставаш вечно и споменът Ти — през всички поколения.

می‌دانم که تو خواهی آمد و بر صهیون رحم خواهی كرد و اكنون وقت آن است تا وعده‌ای را که داده بودی، عملی کنی، و رحمت خود را نشان بدهی.

Ти ще станеш и ще се смилиш над Сион, защото е време да му окажеш милост, защото определеното време дойде.

بندگان تو آن را دوست می‌دارند، گرچه ویرانه گشته؛ نسبت به آن رحمت می‌دارند، گرچه خرابه گشته.

Защото слугите Ти милеят за камъните му и жалеят за развалините му.

ملل جهان از نام خداوند، و پادشاهان روی زمین، از عظمت و جلال او خواهند ترسید.

Така народите ще се боят от Името на ГОСПОДА и всичките земни царе — от славата Ти.

هنگامی‌که خداوند صهیون را دوباره آباد ‌کند، جلال و شکوه او آشكار خواهد شد.

Защото ГОСПОД ще съгради Сион и ще се яви в славата Си,

به زاریِ بیچارگان گوش خواهد داد و دعای ایشان را اجابت خواهد كرد.

ще се обърне към молитвата на оставените и няма да презре молитвата им.

این را برای نسلهای آینده بنویسید تا از کارهای خداوند آگاه شوند و کسانی‌که هنوز به دنیا نیامده‌اند، او را بستایند.

Това ще се запише за бъдещото поколение и народ, който ще се създаде, ще хвали ГОСПОДА.

خداوند از جایگاه عالی و مقدّس خود در آسمان به زمین نظر افکنده است.

Защото Той надникна от височината на Своето светилище, от небето ГОСПОД погледна към земята,

ناله‌های زندانیان را شنید و آنهایی را که محکوم به مرگ بودند، رهایی بخشید.

за да чуе стенанието на затворника, да освободи обречените на смърт,

در نتیجه نام خداوند در صهیون ذکر خواهد گردید و در اورشلیم او را خواهند پرستید،

за да провъзгласяват Името на ГОСПОДА в Сион и хвалата Му в Ерусалим,

وقتی همهٔ اقوام و پادشاهان جهان با هم جمع شوند و او را پرستش نمایند.

когато се съберат заедно народите и царствата, за да служат на ГОСПОДА.

خداوند مرا در جوانی ضعیف و ناتوان ساخت و عمرم را کوتاه کرد.

Той отслаби силата ми в пътя, съкрати дните ми.

ای خدا نگذار که اکنون بمیرم، قبل از آنکه به پیری برسم. ای خدا، تو تا به ابد زنده هستی

Аз казах: Боже мой, не ме вземай в половината на дните ми! Твоите години са през всички поколения.

در ابتدا زمین را آفریدی و آسمانها کار دستهای توست.

От древността Ти си основал земята и дело на Твоите ръце са небесата.

آنها از میان خواهند رفت، امّا تو باقی خواهی ماند. همهٔ آنها همچون لباس، کُهنه خواهند شد و تو آنها را مانند ردا عوض خواهی كرد و دور خواهی انداخت و نابود خواهند شد.

Те ще погинат, но Ти пребъдваш; те всички ще овехтеят като дреха, като одежда ще ги смениш и ще бъдат изменени.

امّا تو همیشه همان هستی و عمر تو، پایانی نخواهد داشت.

Но Ти си същият и Твоите години няма да свършат.

فرزندان ما، در پناه تو در امان هستند و در زیر سایهٔ حمایت تو، نسل آنها پایدار خواهد بود.

Синовете на слугите Ти ще останат и потомството им ще се утвърди пред Теб.