Job 3

Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

По цьому відкрив Йов уста свої та й прокляв був свій день народження.

Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

І Йов заговорив та й сказав:

Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

Хай загине той день, що я в ньому родився, і та ніч, що сказала: Зачавсь чоловік!

Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Нехай стане цей день темнотою, нехай Бог з висоти не згадає його, і нехай не являється світло над ним!...

Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Бодай темрява й морок його заступили, бодай хмара над ним пробувала, бодай темнощі денні лякали його!...

Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Оця ніч бодай темність її обгорнула, нехай у днях року не буде названа вона, хай не ввійде вона в число місяців!...

Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Тож ця ніч нехай буде самітна, хай не прийде до неї співання!

Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Бодай її ті проклинали, що день проклинають, що левіятана готові збудити!

Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Хай потемніють зорі поранку її, нехай має надію на світло й не буде його, і хай вона не побачить тремтячих повік зорі ранньої,

Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

бо вона не замкнула дверей нутра матернього, і не сховала страждання з очей моїх!...

Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

Чому я не згинув в утробі? Як вийшов, із нутра то чому я не вмер?

Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Чого прийняли ті коліна мене? І нащо ті перса, які я був ссав?

Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

Бо тепер я лежав би спокійно, я спав би, та був би мені відпочинок

Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

з царями та з земними радниками, що гробниці будують собі,

Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

або із князями, що золото мали, що доми свої сріблом наповнювали!...

Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

Або чом я не ставсь недоноском прихованим, немов ті немовлята, що світла не бачили?

Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

Там же безбожники перестають докучати, і спочивають там змученосилі,

Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

разом з тим мають спокій ув'язнені, вони не почують вже крику гнобителя!...

Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

Малий та великий там рівні, а раб вільний від пана свого...

Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

І нащо Він струдженому дає світло, і життя гіркодухим,

Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

що вичікують смерти й немає її, що її відкопали б, як скарби заховані,

Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

тим, що радісно тішилися б, веселились, коли б знайшли гроба,

Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

мужчині, якому дорога закрита, що Бог тінню закрив перед ним?...

Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Бо зідхання моє випереджує хліб мій, а зойки мої полились, як вода,

Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

бо страх, що його я жахався, до мене прибув, і чого я боявся прийшло те мені...

Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

Не знав я спокою й не був втихомирений, і я не відпочив, та нещастя прийшло!...