Job 4

Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

І відповів теманянин Еліфаз та й сказав:

Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

Коли спробувать слово до тебе, чи мука не буде ще більша? Та хто стримати зможе слова?

Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

Таж ти багатьох був навчав, а руки ослаблі зміцняв,

Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

того, хто спотикавсь, підіймали слова твої, а коліна тремткі ти зміцняв!

Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

А тепер, як нещастя на тебе найшло, то ти змучився, тебе досягло воно і ти налякався...

Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

Хіба не була богобійність твоя за надію твою, за твоє сподівання невинність доріг твоїх?

Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

Пригадай но, чи гинув невинний, і де праведні вигублені?

Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

Як я бачив таких, що орали були беззаконня, та сіяли кривду, то й жали її:

De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

вони гинуть від подиху Божого, і від духу гнівного Його погибають!

La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

Левине ричання й рик лютого лева минає, і левчукам вилущаються зуби.

Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

Гине лев, як немає здобичі, і левенята левиці втікають.

Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

І закрадається слово до мене, і моє ухо почуло ось дещо від нього.

Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

у роздумуваннях над нічними видіннями, коли міцний сон обіймає людей,

Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

спіткав мене жах та тремтіння, і багато костей моїх він струсонув,

Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

і дух перейшов по обличчі моїм, стало дуба волосся на тілі моїм...

Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

Він стояв, але я не пізнав його вигляду, образ навпроти очей моїх був, і тихий голос почув я:

Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

Хіба праведніша людина за Бога, хіба чоловік за свойого Творця є чистіший?

Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

Таж рабам Своїм Він не йме віри, і накладає вину й на Своїх Анголів!

Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

Що ж тоді мешканці глиняних хат, що в поросі їхня основа? Як міль, вони будуть розчавлені!

De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

Вони товчені зранку до вечора, і без помочі гинуть назавжди...

La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.

Слава їхня минається з ними, вони помирають не в мудрості!...