Psalms 102

Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

A nyomorultnak imádsága, a mikor eleped és kiönti panaszát az Úr elé.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

Uram, hallgasd meg az én imádságomat, és kiáltásom jusson te hozzád!

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Ne rejtsd el a te orczádat tőlem; mikor szorongatnak engem, hajtsd hozzám a te füledet; mikor kiáltok, hamar hallgass meg engem!

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Mert elenyésznek az én napjaim, mint a füst, és csontjaim, mint valami tűzhely, üszkösök.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Letaroltatott és megszáradt, mint a fű az én szívem; még kenyerem megevéséről is elfelejtkezem.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Nyögésemnek szavától csontom a húsomhoz ragadt.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Hasonló vagyok a pusztai pelikánhoz; olyanná lettem, mint a bagoly a romokon.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Virrasztok és olyan vagyok, mint a magános madár a háztetőn.

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Minden napon gyaláznak engem ellenségeim, csúfolóim esküsznek én reám.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Bizony a port eszem kenyér gyanánt, és italomat könyekkel vegyítem,

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

A te felindulásod és búsulásod miatt; mert felemeltél engem és földhöz vertél engem.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Napjaim olyanok, mint a megnyúlt árnyék; magam pedig, mint a fű, megszáradtam.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

De te Uram örökké megmaradsz, és a te emlékezeted nemzetségről nemzetségre *áll.*

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Te kelj fel, könyörülj a Sionon! Mert ideje, hogy könyörülj rajta, mert eljött a megszabott idő.

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Mert kedvelik a te szolgáid annak köveit, és a porát is kímélik.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

És félik a népek az Úrnak nevét, és e földnek minden királya a te dicsőségedet;

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Mivelhogy az Úr megépítette a Siont, megláttatta magát az ő dicsőségében.

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Oda fordult a gyámoltalanok imádsága felé, és azoknak imádságát meg nem útálta.

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Irattassék meg ez a következő nemzedéknek, és a teremtendő nép dicsérni fogja az Urat.

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

Mert alátekintett az ő szentségének magaslatáról; a mennyekből a földre nézett le az Úr.

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

Hogy meghallja a fogolynak nyögését, *és* hogy feloldozza a halálnak fiait.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

Hogy hirdessék a Sionon az Úrnak nevét, és az ő dicséretét Jeruzsálemben.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Mikor egybegyűlnek a népek mindnyájan, és az országok, hogy szolgáljanak az Úrnak.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Megsanyargatta az én erőmet ez útban, megrövidítette napjaimat.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

Ezt mondám: Én Istenem! Ne vígy el engem az én napjaimnak felén; a te esztendeid nemzedékek nemzedékéig *tartanak.*

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Régente fundáltad a földet, s az egek is a te kezednek munkája.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Azok elvesznek, de te megmaradsz; mindazok elavulnak, mint a ruha; mint az öltözetet, elváltoztatod azokat, és elváltoznak.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

De te ugyanaz vagy, és a te esztendeid el nem fogynak. * (Psalms 102:29) A te szolgáidnak fiai megmaradnak, és az ő magvok erősen megáll előtted. *